Ο ευφυέστατος φυσικός ξέρει πώς είναι να υπομένεις την κατάθλιψη και έχει κάποια σοφά λόγια για να βοηθήσει τους πιο δυστυχισμένους από εμάς να τα καταφέρουν.
Σελίδα 99 από 162
Συνηθίζει δυστυχώς κανείς τα πάντα. Τόσο την κατάθλιψη όσο και την ευτυχία. Ακόμα και την ανοησία, την αναλγησία, τη φτώχεια και την πείνα, την φιλαργυρία, την υποκρισία.
Το ομολογώ. Είμαι υπέρ μιας θετικής ψυχολογίας που εστιάζει περισσότερο στα δυνατά μας σημασία και στην αξιοποίηση τους αντί να επικεντρώνεται στον εντοπισμό των αδυναμιών και στη διόρθωση τους.
Υπάρχουν ήρωες πια; Υπάρχουν άγιοι μάρτυρες πια; Γεννιέται κάτι τέτοιο κανείς ή γίνεται, εμπνευσμένος από καταστάσεις, που μια μέρα θα περιτυλίξουν σαν σαρκοβόρος κισσός τη ζωή του;
Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός… Έτσι λέει ο σοφός λαός κι εσύ θυμάσαι όλα εκείνα τα αστραφτερά μπιχλιμπίδια που κάποτε μάζευες.
Σκεφτόμουν καιρό τώρα να γράψω μια ανάρτηση σχετικά με το γάμο, τις καθημερινές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν δύο άνθρωποι που ζουν μαζί, και δη δύο άνθρωποι που έχουν παιδιά. Τις λεπτές ισορροπίες που δοκιμάζονται από την κούραση, το άγχος της καθημερινότητας, και το γεγονός ότι και τα παιδιά συχνά δοκιμάζουν την υπομονή των γονιών.
Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;
