Ποιος είδε τη βολεμένη ζωή και δεν την φοβήθηκε.
Category: Σχέσεις (page 1 of 20)
«Τα έδωσα όλα αλλά τι εισέπραξα τελικά; Αχαριστία», ακούω συχνά πολλούς να λένε με την δυστυχία αποτιμωμένη στο βλέμμα τους.
Αν νομίζετε ότι «εν αρχή ην ο λόγος», κάνετε μεγάλο λάθος. Η γλώσσα του σώματος είναι πιο… αποκαλυπτική και πιο αληθινή. Αρκεί να ξέρετε τη «γραμματική» και το «συντακτικό» της…
Αν και έχει επικρατήσει η αίσθηση πως η συγχώρεση είναι μια χριστιανική παραίνεση, στην πραγματικότητα είναι η πιο συμφεροντολογική επιλογή.
Οι περισσότεροι από εμάς, προκειμένου να επιβιώσουμε, χρειάζεται να παίρνουμε. Να λαμβάνουμε από τους άλλους χρήματα, αγάπη, πόρους, έπαινο.
Μια φορά κι ένα φθινόπωρο ήταν μια αγάπη. Γεννήθηκε σε γαλανά νερά του Ιούλη. Πέρασε τα μελτέμια του Αυγούστου κι εκείνη την Πανσέληνο που καμιά καρδιά δε μένει δίχως σκίρτημα μπροστά της.
Οι άνθρωποι σε θυμούνται όταν σ’ έχουν ανάγκη… Το έχω ζήσει στο έπακρο. Και εσύ το έχεις ζήσει…
Η ζωή είναι κάτι πολύ περισσότερο από βόλεμα. Συχνά ακούμε για ανθρώπους που παραμένουν σε μια αποτελματωμένη σχέση και αρκούνται στα λίγα ψίχουλα αγάπης που τους πετάνε, με τη δικαιολογία ότι «έτσι είναι η ζωή».
Σίγουρα, μπορούμε να πούμε πως οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι απλά μαθηματικά. Τίποτα δεν είναι σίγουρο και δεν μπορεί να υπολογιστεί μελλοντικά με απόλυτη ακρίβεια, αφού ο άνθρωπος κι οι πράξεις του είναι απρόβλεπτες, καθώς διαρκώς αλλάζουν τα δεδομένα και οι συνθήκες.
