Ένα είδος ανθρώπων που όλοι αντιπαθούμε είναι οι ψεύτες. Ή τουλάχιστον έτσι δηλώνουμε. Μήπως κι οι ίδιοι δε γινόμαστε λίγο-πολύ κατά καιρούς; Σίγουρα, όλοι έχουμε καταφύγει σε ψέματα ορισμένες στιγμές. Όμως γιατί το κάνουμε αυτό; Οι λόγοι είναι αμέτρητοι. Για να αποτινάξουμε από πάνω μας το φταίξιμο ή να δικαιολογήσουμε κάποια συμπεριφορά ή για να αυτοπροβληθούμε ή για καλό σκοπό ή απλά γιατί μας βολεύει.
Κανένας δεν είναι τέλειος. Το λέμε συχνά όταν θέλουμε να δικαιολογήσουμε τα λάθη μας. Όταν όμως πρόκειται για τους άλλους; Δεν έχουμε γεννηθεί όλοι με τις ίδιες ικανότητες και δυνάμεις. Αν συνέβαινε αυτό, θα ήμασταν όλοι πρωταθλητές και παράλληλα πάμπλουτοι και συγχρόνως διάσημοι τραγουδιστές της όπερας.
Το κλειδί για να έχουμε μία ευτυχισμένη ζωή είναι να σταματήσουμε να έχουμε υψηλές προσδοκίες από τους άλλους.
Κάθε άνθρωπος έχει να θυμάται τουλάχιστον ένα οδυνηρό τέλος μιας σχέσης. Ακόμη και οι πιο δυνατοί έρωτες μπορεί να οδηγηθούν στο χωρισμό.
Ο ορισμός του αρνητικού ανθρώπου συνοψίζεται στη φράση της Γαλλίδας διανοούμενης Jeanne de la Bruyere: «η ευχαρίστηση του να κριτικάρεις σε αποσπά απ’ το να απολαμβάνεις το ωραίο».
Η φιλία είναι και αυτή ένας πλατωνικός έρωτας. Αγαπάμε, δίνουμε χρόνο από τον εαυτό μας, επενδύουμε σε ανθρώπους και με αυτό τον τρόπο προσπαθούμε να κάνουμε τη ζωή μας ομορφότερη και πιο υποφερτή.
Ο αετός και το γεράκι (ινδιάνικος μύθος): «Αν θέλετε η αγάπη σας να κρατήσει για πάντα, να πετάτε μαζί, αλλά ποτέ δεμένοι.»
Και τα δυο είναι μεγάλα αν όχι κυρίαρχα μεγέθη στη ζωή μας. Χωρίς αγάπη η ζωή δεν έχει παρά μόνο μοναξιά, πόνο και έλλειψη και χωρίς χρήματα δεν έχουμε τη δυνατότητα απόλαυσης αγαθών που μας ικανοποιούν και μας εξελίσσουν.
