Ολοένα λες ότι δεν μπορείς. Καρφώνεις τα πόδια σου στο πάτωμα και δεν κάνεις βήμα μπροστά. Μόνο πίσω, πάντα πίσω. Στα σίγουρα, στα ασφαλή, στα οικεία.
Category: Σκέψεις (page 1 of 19)
Η λαϊκή σοφία λέει «όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, τα ακούει ο Θεός και γελάει!». Γεγονός είναι πως δεν ξέρουμε αύριο τι θα μας ξημερώσει, αφού οι τύχες μας παίζονται σαν επιδέξιες ζαριές στα χέρια έμπειρου ταβλαδόρου στο καφενείο.
…η ζωή σε φέρνει αντιμέτωπο με τους μεγαλύτερους φόβους σου ξανά και ξανά, όχι για να σε τιμωρήσει,αλλά για να σε λυτρώσει.
Να τον αγαπάς τον εαυτό σου, όπως είναι, με τα παραπανίσια κιλά, με την κοιλίτσα που προεξέχει, με τα μαγουλάκια που φουσκώνουν, με τα ρούχα τα άτιμα που στενεύουν στα καλά καθούμενα.
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι, έρημοι, μετανάστες στην ίδια τους τη πόλη. Αιχμάλωτοι από τις σκέψεις τους και τα συναισθήματα που τους κατακλύζουν αψηφώντας οποιονδήποτε και αν βρίσκεται μπροστά τους. Θλιμμένοι, άκεφοι, που περπατούν με το κεφάλι τους ψηλά, υποδεικνύοντας πάντα το καλύτερό τους εαυτό.
Είναι φορές που παρατηρούμε μια συμπεριφορά από κάποιον συνάνθρωπό μας, που δεν μας αρέσει και δίνουμε κάποια ερμηνεία.
Εμείς οι άνθρωποι τις έχουμε εύκολες τις ζόρικες κουβέντες. Εύκολα βγάζουμε άσχημα συμπεράσματα, κρεμάμε ταμπέλες, παρεξηγούμε, χαρακτηρίζουμε.
Η Ευγνωμοσύνη είναι το παν. Ευγνωμοσύνη για τα πάντα. Που δεν έχουμε πόλεμο, που είμαστε υγιείς, που έχουμε ένα ζεστό κρεβάτι στο τέλος μιας δύσκολης μέρας.
