Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη των ανθρώπων είναι η ατολμία και η δειλία τους στο να εκφράσουν αυτό που πραγματικά αισθάνονται.
Category: Σκέψεις (page 1 of 16)
Πού να εξηγώ ποιος κατά βάθος είμαι εγώ, σε ένα κόσμο αδιάφορο και βουβό. Τι θησαυρούς κρύβω στα υπόγεια της ψυχής μου. Ποιες σκέψεις βασανίζουν τα άδυτα του μυαλού μου και ποιοι φόβοι φωλιάζουν στα έγκατα της ύπαρξής μου. Με πόσα κύματα έχω παλέψει μέχρι να φτάσει η ύπαρξη μου στην στεριά. Πόσοι ωκεανοί έχουν καταπιεί την ψυχή μου μέχρι να βρω μία ακτή να απλώσω το κορμί μου.
Κάπου, κάποτε διάβασα πως αν όλοι γινόμασταν οι άνθρωποι που οι σκύλοι μας νομίζουν πως είμαστε, ο κόσμος θα ήταν ένα καλύτερο μέρος. Γιατί απ’ όλα τα πλάσματα στη γη, ανιδιοτελώς ξέρουν να αγαπούν μόνο δύο, η μαμά σου κι ο σκύλος σου.
Ένας κόσμος υπέροχος είναι το βλέμμα του ανθρώπου. Μέσα του ταξιδεύουν οι στιγμές του. Τα καρδιοχτύπια της ψυχής του. Η πίκρα και το παράπονό του. Μέσα του ταξιδεύουν οι άνθρωποι που έγιναν συνοδοιπόροι του στην αναζήτηση για τις μικρές Ιθάκες της ζωής του.
Κάπως έτσι λειτουργεί η πίστη: όταν πλέον εμπιστεύεσαι, με κάποιο σχεδόν μαγικό τρόπο, όλα ξεκαθαρίζουν. Αλλά έχουμε παρεξηγήσει τις έννοιες και έχουμε παρερμηνεύσει τις λέξεις που χρησιμοποιούμε αλόγιστα στην καθημερινότητα μας.
Η ζωή είναι μια σειρά δοκιμασιών. Κάποιοι τις περνάνε και άλλοι όχι. Ωστόσο, τα μαθήματα παραμένουν.
Δεν θυμάμαι αν στο είπα ποτέ, αλλά δεν μεγάλωσαν όλα τα κοριτσάκια με το παραμύθι της Σταχτοπούτας.
