Οι λίγοι και ξεχωριστοί ξεκάθαροι άνθρωποι δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα σε κανένα. Εκείνοι που ξέρουν ποιοι είναι και που πάνε. Αυτοί που δεν μασάνε τα λόγια τους. Μιλάνε με ντόμπρες και ξεκάθαρες κουβέντες.
Σελίδα 125 από 162
Κανέναν μα κανέναν δεν κερδίζεις, ούτε καν ένα μικρούλι αφελές παιδί, εφόσον του αφαιρείς την ελευθερία του να μη συμφωνήσει μαζί σου.
Άνθρωποι που κάποτε σε φίλησαν στο μέτωπο, στο στόμα, έπλεξαν τα δάχτυλά τους στα δικά σου, μοιράστηκαν το άλλο μισό από το κρεβάτι σου, λύπες, χαρές, στιγμές.
Άτομα που περιαυτολογούν, ισχυρογνώμονες, που πιστεύουν ότι είναι αλάνθαστοι και κρίνουν αυστηρά τους άλλους, ακόμα κι όταν σε έναν αντικειμενικό παρατηρητή είναι ολοφάνερο ότι δεν υπερτερούν έναντι αυτών τους οποίους κατακρίνουν.
Δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει ταξινόμηση, ή ότι υπάρχουν διαφορετικές κατηγορίες αγάπης που καθορίζονται από το είδος της σχέσης: σ’ αγαπώ σαν φίλο, σ’ αγαπώ σαν αδελφό, σαν ξάδελφο, σαν θείο, σαν γάτο… σαν αντικείμενο.
‘’ Μη πανικοβάλλεσαι με τη λέξη ‘χωρισμός’ ή ‘μοναξιά’. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Τίποτα δεν είναι για πάντα’’.
«Είχαμε ερωτική σχέση για χρόνια. Κάθε πράγμα όμως έχει την ημερομηνία λήξης του. Κάποτε χωρίσαμε, αλλά παραμείναμε φίλοι. Μιλάμε κάθε τόσο στο τηλέφωνο, τα λέμε όλα. Πότε πότε μάλιστα βγαίνουμε με τους τωρινούς μας συντρόφους για φαγητό ή για σινεμά. Κανένα πρόβλημα!»
Κάπου διάβασα, ότι ο καθένας από εμάς, είναι μια αντανάκλαση της σχέσης που έχει με τον εαυτό του και φέρεται ανάλογα.
