Το σήκωμα των χεριών με δέος μπροστά σ’ αυτό που αποκαλούν «τα χάλια της ζωής μας» και στη συνέχεια η παραίτηση από κάθε προσπάθεια είναι ένας τρόπος με τον οποίο συνήθως αντιδρούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Άλλοι θυμώνουν με τον εαυτό τους ή με τη ζωή και πάλι παραιτούνται.

Λέγοντας «παραιτούνται» εννοώ ότι αποφασίζουν ότι «όλα είναι ανώφελα, είναι αδύνατο να αλλάξουν κι επομένως γιατί να προσπαθήσω;» Και η συνέχεια είναι «Άσε τα πράγματα όπως έχουν. Στο κάτω – κάτω, ξέρω πώς να αντιμετωπίζω τον πόνο. Δε μου αρέσει, αλλά μου είναι οικείος και ελπίζω πως δε θα γίνει χειρότερος».

Για μένα, το να είσαι διαρκώς θυμωμένος μοιάζει με το να κάθεσαι σε μια γωνιά φορώντας παρωπίδες. Σου θυμίζει κάτι αυτό; Κάτι συμβαίνει και θυμώνεις. Ύστερα κάτι άλλο συμβαίνει και πάλι ξαναθυμώνεις. Αλλά δεν προχωράς πέρα από το θυμό σου.

Τι καλό μπορεί να σου προσφέρει αυτό; Είναι μια ανόητη αντίδραση που σε κάνει να χάνεις το χρόνο σου μόνο θυμώνοντας. Είναι μια άρνηση να αντιμετωπίσεις τη ζωή με έναν καινούριο και διαφορετικό τρόπο.

Θα βοηθούσε περισσότερο αν αναρωτιόσουν γιατί δημιουργείς στη ζωή σου τόσο πολλές καταστάσεις που σε κάνουν και θυμώνεις.

Τι νομίζεις ότι σου προκαλεί όλες αυτές τις απογοητεύσεις; Τι είναι αυτό που εκπέμπεις και δημιουργεί στους άλλους τη διάθεση να σε εκνευρίζουν; Γιατί πιστεύεις πως για να γίνει αυτό που θέλεις πρέπει να θυμώνεις;

Αυτό που εκπέμπεις επιστρέφει πάλι σε σένα. Όσο λοιπόν περισσότερο θυμό εκπέμπεις, τόσο περισσότερες καταστάσεις δημιουργείς για να θυμώνεις. Αυτό δεν οδηγεί πουθενά.

Πάρε την απόφαση: «Θέλω να αλλάξω»

Όλοι θέλουμε να αλλάξουμε τη ζωή μας, να την κάνουμε καλύτερη και ευκολότερη, αλλά δε θέλουμε να αλλάξουμε εμείς. Θα προτιμούσαμε να αλλάξουν οι άλλοι. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να αλλάξουμε μέσα μας. Χρειάζεται να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε, τον τρόπο που μιλάμε, τον τρόπο που εκφραζόμαστε. Μόνο τότε θα πραγματοποιηθούν και οι εξωτερικές αλλαγές που επιθυμούμε.

Κάθε φορά που αποφασίζω να κάνω μια αλλαγή στη ζωή μου, να απαλλαγώ από κάτι ανεπιθύμητο, σκύβω όλο και πιο βαθιά μέσα μου.

Κάθε παλιά σκέψη πρέπει να υποχωρήσει, για να αντικατασταθεί με μια άλλη, καινούρια. Ορισμένες σκέψεις υποχωρούν πιο εύκολα και άλλες δύσκολα. Η προσπάθειά μου να τις αλλάξω μοιάζει με την προσπάθεια που καταβάλλω για να σηκώσω ένα βράχο με ένα φτερό. Όσο πιο γερά κρατιέμαι από ένα παλιό πιστεύω κάθε φορά που επιθυμώ να κάνω μια αλλαγή, τόσο περισσότερο γιγαντώνεται η πίστη μου πως είναι πολύ σημαντικό για μένα να απαλλαγώ απ’ αυτό.

Πρόκειται για έναν αγώνα ζωής. Η μόνη διαφορά που βρίσκω ανάμεσα στην προσπάθεια που έκανα άλλοτε για να απελευθερώνω τις πεποιθήσεις μου και στη σημερινή είναι πως τώρα δε χρειάζεται πια να θυμώνω με τον εαυτό μου…

https://sxeseis-kai-sunaisthimata.com

Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Μεταμορφώστε τη ζωή σας» της Louise L. Hay