Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον αυθορμητισμό και στο ξέσπασμα ή στο να ενδίδουμε στον κάθε πειρασμό.

 

Ας πούμε ότι θέλουμε να χάσουμε κιλά: Το βάζουμε στόχο, αλλά όσο κι αν απασχολούμε τον εαυτό μας με άλλα θέματα, θα υποκύψουμε στο λαχταριστό προφιτερόλ. Πάει ο στόχος μας.

Θέλουμε να κάνουμε φίλους και η φιλία μας να κρατήσει για χρόνια. Μόλις όμως έρθει η στιγμή να διαφωνήσουμε, μιλάμε υποτιμητικά, κάνουμε κυνικά σχόλια και προσβάλλουμε το φίλο μας. Έχουμε ήδη σαμποτάρει το στόχο μας.

Το ίδιο και στη δουλειά: Θέλουμε να κάνουμε σταδιοδρομία σε υψηλότερες θέσεις και δεν μπορούμε να είμαστε συνεπείς, εργατικοί, να μιλάμε σωστά. Ή στη σχέση μας με το αγαπημένο μας πρόσωπο: Ενώ ορκιζόμαστε ότι είναι η αγάπη της ζωής μας, αγνοούμε τις ανάγκες του και δεν τον σεβόμαστε, ούτε δείχνουμε την αγάπη μας.

Η ικανότητά μας να αναβάλλουμε προσωρινά την ικανοποίησή μας έχει πολύ σημαντικότερο κέρδος, αργότερα στο δρόμο μας.

Η ευτυχία, η υγεία μας και η ολοκλήρωσή μας οφείλεται συχνά και στο ότι δε συμπεριφερόμαστε σύμφωνα με την παρόρμηση της στιγμής αλλά σύμφωνα με το μακροπρόθεσμο καλό μας.

Ελέγχοντας τον εαυτό μας, έχουμε αυτοπεποίθηση, κινητοποιούμαστε μόνοι μας και αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες της ζωής με ωριμότητα.

Η κοινωνική συμπεριφορά μας, επίσης, ορίζεται από την ικανότητά μας για αυτοέλεγχο. Η φιλία, οι σχέσεις, η επαγγελματική εξέλιξη είναι σημαντικότερα από τη στιγμιαία οργή και δυσαρέσκειά μας. Το σώμα μας είναι σημαντικότερο από ένα κομμάτι λιπαρά. Η επιτυχία μας είναι σημαντικότερη από μια βραδιά διασκέδασης. Η θεραπεία μας είναι σημαντικότερη από την άρνησή μας.

http://sxeseis-kai-sunaisthimata.com

πηγή: απόσπασμα από το βιβλίο «Τα μονοπάτια της ευτυχίας» της Κατερίνας Τσεμπερλίδου – εκδ. Μοντέρνοι Καιροί