Πριν μερικά χρόνια, το να κάνεις βουτιά και δουλειά με τον εαυτό σου με τη βοήθεια ενός επαγγελματία θεωρούταν περίεργο, προβληματικό, υπερβολικό ή απλώς χόμπι πλουσίων. Σήμερα -ευτυχώς- ο κόσμος ξεκόλλησε απ’ αυτό το αστείο στερεότυπο, και η βοήθεια από έναν ειδικό έχει καταστεί συνηθισμένη και λογική επιλογή.
Πώς θα όριζες την τοξικότητα; Ίσως σαν κάτι ανθυγιεινό, άχρηστο, βλαβερό κι ύπουλο. Κι είναι, όντως, ύπουλο, γιατί καμιά φορά δεν μπορούμε να το ξεχωρίσουμε. Μοιάζει καλό, αλλά καταλήγει να μας τρώει τα σωθικά. Παίρνει τη μορφή των κοντινών μας ανθρώπων και σαν διάολος μας βάζει να αμφισβητούμε ακόμα και το αν η ταυτότητά μας γράφει πράγματι το όνομά μας.
Στις 15 Ιουνίου του 1994, έκλεισε ένα τεράστιο κεφάλαιο στην Ιστορία της ελληνικής μουσικής. Ο Μάνος Χατζιδάκις έφυγε από τη ζωή, αλλά, ευτυχώς για εμάς, φρόντισε να γεμίσει αυτό το κεφάλαιο με την ευφυΐα του – μουσική και μη. Φρόντισε να συνθέσει το soundtrack των ονείρων μας, των αναμνήσεων, του έρωτα, της συγκίνησης, της ευτυχίας. Φρόντισε να μας κάνει να τον θυμόμαστε.
Ο Ψυχολόγος Robert Sternberg ανέπτυξε την Τριγωνική Θεωρία του Έρωτα, σύμφωνα με την οποία ο Έρωτας συντίθεται από τρία Συστατικά:
Ο φόβος να μεγαλώνεις είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα. Είναι ένας φόβος πίσω από τον οποίο κρύβονται διάφορες ανησυχίες και επομένως μπορεί να είναι χρήσιμο να καταλάβετε τι πραγματικά σας φοβίζει.
Οτιδήποτε τελειώνει στη ζωή μας, μας κάνει να αισθανόμαστε εξαιρετικά άβολα. Ένα όμορφο ταξίδι, μια σχέση, μια δουλειά.
Συζητώντας με τους ανθρώπους, όταν ρωτάω τι έχουν κάνει ως τώρα για να αντιμετωπίσουν ένα πρόβλημα, ακούω πολύ συχνά την απάντηση «υπομονή». Και εξηγούν “νόμιζα ότι θα άντεχα”, “περίμενα ότι ο άλλος θα το καταλάβει από μόνος του”, “πίστευα ότι μετά δεν θα με πειράζει τόσο”.
Ένας Πέρσης μυστικιστής δήλωνε: «Αν είχα δυο καρβέλια ψωμί, θα πούλαγα το ένα και θα αγόραζα μερικούς υάκινθους για την ψυχή μου». Η φροντίδα και η τροφή του πνεύματός σου είναι πολύ πιο σημαντικές από όλες τις άλλες σου δραστηριότητες. Ό,τι άλλο κάνεις εξαρτάται από αυτό.
