Στα περισσότερα ζευγάρια επικρατεί η ψευδαίσθηση πως η εμπιστοσύνη είναι το καθοριστικότερο κριτήριο, στις στέρεες βάσεις του οποίου θα σμιλευτεί η πορεία και η βιωσιμότητα της σχέσης. Χωρίς να υποτιμάται η βαρύνουσα σημασία της, δεν πρέπει να παραγνωριστεί το γεγονός ότι η οικοδόμηση της εμπιστοσύνης χτίζεται με πολύ κόπο, με αλλεπάλληλες δοκιμασίες και καταρρίπτεται εύκολα από λίγες μόνο αστοχίες, χωρίς να είναι εύκολα εφικτή η επαναφορά της.
Μια ζωή στη δίαιτα. Μια ζωή στη στέρηση. Μια στέρηση που την επέβαλλαν πάντα εκείνα τα πρέπει του κόσμου.
Η πιο ουσιαστική μορφή της αποδοχής είναι η αποδοχή του εαυτού μας. Είναι η αυτοαμφισβήτησή μας που μας κάνει να απορρίπτουμε τους άλλους και τις καταστάσεις της ζωής, ιδιαίτερα όταν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι θέτουν σε κίνδυνο την αξία μας.
Ισχυρίζεσαι ότι αγαπάς τον άνθρωπό σου κι ότι θα έκανες τα πάντα για τον δεις χαρούμενο κι ευτυχισμένο. Θες το καλό του, αλλά δεν παραδέχεσαι ότι τις πλείστες φορές δε θες αυτό το καλό να είναι καλύτερο απ’ το δικό σου.
Ξέρω το ‘χεις νιώσει και εσύ. Μούδιασμα, αδυναμία που σε κυριεύει. Οι φόβοι σου, αυτοί που βλέπεις και αυτοί που δρουν υπόγεια σε φτάνουν στο σημείο να νιώθεις άρρωστος, ανάπηρος. Δεν είσαι ο μόνος, σε κάποιο βαθμό είναι μέρος της ζωής κάθε ανθρώπου.
Είναι σημαντικό να διατηρήσετε την αγάπη σε μια σχέση. Προκειμένου να κάνετε κάτι τέτοιο, είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσετε ότι δεν είστε ούτε ζευγάρι, ούτε αντρόγυνο ούτε οτιδήποτε άλλο.
Αμέτρητες φορές θα διαφωνήσουν οι γονείς όχι μόνο για την συνολική διαπαιδαγώγηση του παιδιού, αλλά και για τα μικρά καθημερινά, όπως το αν χρειάζεται το παιδί να φορέσει μπουφάν ή αν πρέπει να φάει άλλο ένα γλυκό. Και πολλές από αυτές τις φορές η διαφωνία θα λάβει χώρα μπροστά στα παιδιά.
Ο τρόπος με το οποίο βλέπουμε τον κόσμο καθορίζει το πώς ζούμε την κάθε μέρα, το αν όσα μας συμβαίνουν θα μας επηρεάσουν αρνητικά ή θετικά.
