Συμβουλές για να διαβείτε τον δρόμο των δακρύων (και να επιβιώσετε) – τα δέκα ΟΧΙ.
Category: Χόρχε Μπουκάι (page 2 of 6)
Στο πρώτο μου βιβλίο (Γράμματα στην Κλαούντια), τόλμησα να προσεγγίσω έναν μη επιστημονικό ορισμό του τι σημαίνει να είσαι νευρωτικός. Έλεγα ότι ο νευρωτικός, είναι ένας άνθρωπος ανώριμος, που δεν απολαμβάνει ολοκληρωτικά τη ζωή του, δεν ζει στο παρόν, και μονίμως διακόπτει τη βιωματική του διαδικασία.
Ήταν ένα πολύ μικρό χωριό. Τόσο μικρό, που δεν το είχαν οι μεγάλοι χάρτες της χώρας. Τόσο μικρό, που είχε μόνο μια μικρούτσικη πλατεία και στη μοναδική του πλατεία, ένα μονάχα δέντρο.
Ο δρόμος της προσωπικής ανάπτυξης ξεκινάει από την αυτογνωσία, κι αυτή από την αυτοσυνείδηση, που είναι επίσης το πρώτο και κύριο από τα εσωτερικά βοηθήματα.
Η χειρότερη από τις αντιλήψεις που έμαθαν και μετέφεραν οι γονείς στα παιδιά τους είναι πως υποτίθεται ότι βρισκόμαστε στην αναζήτηση του άλλου μας μισού. Γιατί να μην προσπαθούμε να βρούμε κάποιον ολόκληρο αντί να συμβιβαστούμε με κάποιον μισό;
Αν εξοργίζομαι επειδή αργείς, μπορεί, το να έρχεσαι στην ώρα σου να μην αρκεί για την επίλυση του προβλήματός μου. Θα έπρεπε να δω τι είναι αυτό που με πειράζει τόσο, ποια ερμηνεία δίνω στην αργοπορία σου, τι είναι αυτό που χρειάζομαι από σένα, τι σου ζητάω απαιτώντας ακρίβεια…
Όταν είσαι άνθρωπος που αναζητά, μαθαίνεις να έρχεσαι σε επαφή με την αληθινή ζωή και δεν ζεις αφηρημένος, αδιάφορος ή οκνηρός. Το παρελθόν και το μέλλον αποτελούν δύο φανταστικούς κόσμους προς τους οποίους μπορούμε πάντοτε να δραπετεύσουμε. Είναι εκεί, διαθέσιμοι, κρυμμένοι μέσα στις αναμνήσεις και τα όνειρα.
Όπως ο Ηρακλής, ο διάσημος έλληνας ήρωας, έτσι και ο άνθρωπος που αναζητά, θα πρέπει να ξεπεράσει εφτά εμπόδια αν θέλει να βαδίσει προς τη σωστή κατεύθυνση.
Μέχρι να ενηλικιωθούν, τα παιδιά είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη, κι αυτό συνεπάγεται πως δεσμευόμαστε να διατηρήσουμε για λογαριασμό τους τον θεσμό της οικογένειας.
