Πριν γίνω μητέρα.. δεν ήξερα τόσο πολλές λέξεις για νανουρίσματα.
Ποτέ δεν σκέφτηκα τους εμβολιασμούς, τον παιδίατρο, το πυρετό και το βήχα σε ένα πλασματάκι.
Ποτέ δεν με άγγιξαν κακά, δεν έτρεξαν πάνω μου σάλια, δεν με λέρωσαν εμετοί…
Είχα τον πλήρη έλεγχο του μυαλού, των σκέψεων και της ζωής μου.
Κοιμόμουν όλη νύχτα χωρίς να με ξυπνήσει κανένα κλάμα.
Ποτέ δεν κοίταξα τα δακρυσμένα μάτια κανενός.
Ποτέ δεν έγινα τόσο ευτυχισμένη με ένα απλό χαμόγελο.
Ποτέ δεν είχα κάτσει για ώρες να παρακολουθώ κάποιον να κοιμάται.
Ποτέ δεν ένιωσα την καρδιά μου να ραγίζει, σε εκατομμύρια κομμάτια όταν δεν μπορούσα να σταματήσω τον πόνο.
Ποτέ δεν ήξερα ότι κάτι τόσο μικρό θα μπορούσε να επηρεάσει τη ζωή μου τόσο πολύ με έναν εξαιρετικό τρόπο.
Πριν γίνω μητέρα δεν ήξερα ότι το συναίσθημα που έχω στην καρδιά μου, περπατάει έξω από το σώμα μου, και ότι θα μπορούσα να αγαπήσω κάποιον τόσο πολύ..!