Υπάρχει ένα παλιό γνωμικό: «Ο φόβος χτύπησε την πόρτα και όταν την άνοιξε η πίστη, κανείς δεν ήταν εκεί». Ο φόβος πηγάζει από τις αμφιβολίες που έχουμε. Το αντίδοτο στον φόβο είναι η πίστη.
Έτος: 2015 (Σελίδα 13 από 18)
- ΠΟΙΟΣ είναι υπεύθυνος για την ευτυχία μου;
- ΠΟΙΟΣ είναι υπεύθυνος για τη δυστυχία μου;
- ΠΟΙΟΣ είναι υπεύθυνος για τη ζωή μου, για τον τρόπο που ξοδεύω το χρόνο μου και την ενέργεια, για τις καταστάσεις που βρίσκομαι μπλεγμένος, για τον τρόπο που σχετίζομαι με τους άλλους και για το πώς νιώθω μέσα μου τον εαυτό μου; ΠΟΙΟΣ;
Τι σημαίνει να μισείς κάποιον; Κατά πρώτον, το μίσος είναι μία απέχθεια για κάποιον ή για κάτι. Αλλά αυτό δεν αρκεί, έτσι δεν είναι; Μπορεί να απεχθάνεσαι το παγωτό μπανάνα, αλλά μάλλον δε θα χάσεις τον ύπνο σου κιόλας γι’ αυτό το πράγμα. Άρα η απέχθεια από μόνη της δεν είναι αρκετή.
Πριν από οτιδήποτε άλλο, είμαστε κόρες. Η σχέση μας με τη μητέρα μας είναι από τις πιο καθοριστικές στη ζωή μας και δεν είναι ποτέ απλή. Ακόμα κι όταν μητέρα και κόρη χωρίζονται στον τοκετό, ή αργότερα, ο δεσμός που τις δένει εξακολουθεί να είναι δυνατός, βαθύς και ανεξήγητος.
Αν υπάρχει στη ζωή σας κάτι που σας δυσαρεστεί, σταματήστε να το σκέφτεστε με ανησυχία και να το συζητάτε! Η ενέργεια που επενδύετε σε αυτό το ζήτημα το κρατά ζωντανό. Αν «αποσύρετε» την ενέργειά σας, το πρόβλημα θα εξαφανιστεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι καβγάδες. Αν ο σύζυγός σας γυρίσει στο σπίτι εκνευρισμένος, προσπαθώντας να προκαλέσει καβγά, κι εσείς αρνείστε να τσακωθείτε, τι θα συμβεί; Δεν μπορεί να καβγαδίσει μόνος του!
Το σπίτι σας είναι ο παράδεισός σας, ένα καταφύγιο από τον εξωτερικό κόσμο. Όταν επιτρέπετε σ΄ένα μεγάλο ποσοστό από την τρέλα που κυριαρχεί εκεί έξω να εισβάλει στο σπίτι σας, εξαφανίζεται ή, τουλάχιστον, μειώνετε μια δυνητική πηγή γαλήνης.
Ενώ οι περισσότεροι από μας ασχολούμαστε με τη σωματική μας ασφάλεια και παίρνουμε διάφορα μέτρα για να την προστατέψουμε, πολύ συχνά ξεχνάμε ή παραμελούμε τη συναισθηματική και πνευματική «ασφάλειά» μας. Πρέπει όμως να το κάνουμε αυτό, τουλάχιστον μέχρι ενός ορισμένου σημείου, τιμώντας την ανάγκη μας για κάποιο βαθμό προσωπικής ζωής. Περισσότερα
Τη θέση των νύξεων και υπαινιγμών μπορεί να πάρει ο σαρκασμός, η γκρίνια, η κριτική, π.χ. «θες να βγούμε έξω ή πάλι είσαι κουρασμένος;» Σε αυτή την περίπτωση δεν εκφράζουμε ξεκάθαρα την επιθυμία μας. Επιπλέον, βάζουμε το σύντροφό μας σε κατάσταση άμυνας, αφού είναι σαν να τον κατηγορούμε που δεν ανταποκρίνεται στα θέλω μας.
- «ΚΟΙΤΑΞΕ, ΝΤΕΜΙΑΝ. Θα ήταν υπέροχο να πήγαινες τις σημειώσεις στο φίλο σου. Το ιδανικό θα ήταν να ένιωθες, επιπλέον, ικανοποίηση που το κάνεις. Εξίσου λογικό θα ήταν να το έκανες δίχως κανένα συναίσθημα. Όμως, γιατί το κάνεις με τόση δυσφορία; Δεν νομίζω ότι ο Χουάν θα περάσει το μάθημα μελετώντας αυτές τις σημειώσεις!»
- «Μα, τι σημασία έχει αυτό;»
- «Τίποτα. Ένα καλαμπούρι έκανα. Σκεφτόμουν όλη την “άσχημη φάση”, όπως λέτε εσείς.»
- «Δεν ξέρω γιατί με πρήζεις τώρα, αφού σου είπα πως θα τις πάω.»
- «Σε πρήζω για να καταλάβεις το πώς φτάνεις σε τέτοιες καταστάσεις. Να σου πω μια ιστορία;»
ΜΙΛΟΥΣΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ να κερδίσεις την αναγνώριση και την εκτίμηση των άλλων. Ο Χόρχε μου είχε εξηγήσει τη θεωρία του Μάσλοου για τις αυξανόμενες ανάγκες.
Τρία είναι τα βασικά συμπτώματα του άγχους στους άντρες. Είναι σημαντικό να μπορεί κανείς να τα αναγνωρίσει, γιατί οι γυναίκες τα παίρνουν προσωπικά και συμπεραίνουν, κακώς, ότι η κατάσταση είναι χειρότερη απ΄ότι είναι στην πραγματικότητα.
