Κρύβουμε την αληθινή μας δυναμική.
Κρύβουμε όλα εκείνα για τα οποία είμαστε ικανοί.
Και ζούμε επιδεικνύοντας την πιο υποβαθμισμένη μας πλευρά… εκείνη που είναι κοινωνικά αποδεκτή… εκείνη που μας έμαθαν να καλλιεργούμε… εκείνη που υιοθετήσαμε για να μην έχουμε προβλήματα…
Ετικέτα: Jorge Bucay (Σελίδα 2 από 2)
ΑΥΤΗ Η ΠΡΟΤΑΣΗ μου για τις διαπροσωπικές σχέσεις δημοσιεύτηκε αρχικά στον πρόλογο του βιβλίου μου: Γράμματα στην Κλαούντια, το 1989.
Όσο οι άνθρωποι κατοικούν στην άγνοια, νοιάζονται πολύ να βρουν τις ατέλειες και τα μειονεκτήματα των άλλων. Κατασκοπεύουν από το παράθυρο ή κοιτάζουν από την κλειδαρότρυπα τους γείτονες για να νιώσουν λίγο καλύτερα με τον εαυτό τους. Το κάνουν γιατί ξέρουν ότι οι ελλείψεις των άλλων τους βοηθούν να καλύψουν τις δικές τους.
Ήταν μια φορά ένα νησί όπου κατοικούσαν όλα τα συναισθήματα και όλες οι ανθρώπινες ιδιότητες που υπάρχουν. Εκεί ζούσαν μαζί ο Φόβος, το Μίσος, η Σοφία, η Αγάπη και η Αγωνία. Όλοι ήταν εκεί.
- «ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι οι γονείς μου γέρασαν και τα έχουν χάσει.»
- «Κι εμένα μου φαίνεται ότι εσύ τους κοιτάζεις με διαφορετικά μάτια.»
- «Μα τι σημασία έχει αυτό; <<Αυτό που είναι, είναι>> όπως λες κι εσύ.»
- «Άκουσε μια ιστορία.»