Με κάθε δευτερόλεπτο που περνάς προσκολλημένος στο παρελθόν, κλέβεις ένα δευτερόλεπτο από το μέλλον σου. Με κάθε λεπτό που περνάς μεμψιμοιρώντας για τα προβλήματα σου, αφαιρείς ένα λεπτό από το χρόνο που έχεις για να βρεις λύσεις σε αυτά.
Ετικέτα: παρελθόν (Σελίδα 2 από 2)
Θυμός. Στρώματα θυμού, συσσωρευμένα από τα χρόνια. Καταπιεσμένες ανάγκες, θαμμένες επιθυμίες, ναρκωμένοι φόβοι, κρυφοί πόθοι, χαμένες απολαύσεις, χαμένες ευκαιρίες, εντυπώσεις αδικίας, αισθήματα ενοχής, αναξιότητας, φταιξίματος, σκέψεις αδυναμίας, περιφρόνησης εαυτού, συνθέτουν την ψευδαίσθηση της εικόνας που έχουμε για τον εαυτό μας.
Αυτή η στρατηγική λειτουργεί ακόμα κι αν δεν έχετε παιδιά σπίτι σας, είτε δεν είχατε ποτέ δικά σας παιδιά. Μπορείτε να περάσετε λίγο χρόνο με τα παιδιά άλλων ανθρώπων, ή απλώς να τα παρατηρήσετε σε μια παιδική χαρά. Παρόλο που δε συμβαίνει πάντα κάτι τέτοιο, τον περισσότερο καιρό τα παιδιά ζουν ενστικτωδώς τη στιγμή. Και αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο για τα μικρότερα παιδιά.
Νομίζω ότι πραγματικά πρέπει να σταματήσουμε τα μοιρολόγια για το παρελθόν. Απλά και μόνο η λύπη για το παρελθόν δεν βοηθάει καθόλου αφού έχει συμβεί μια πράξη, μια λέξη, μια συμπεριφορά που ανήκει στο παρελθόν και δεν μπορούμε να την αλλάξουμε. Η μόνη της ίσως χρησιμότητα είναι να μας δώσει το έναυσμα να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.
Ο άνθρωπος γεννιέται με σκοπό να χαίρεται τη ζωή. Δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς δεν το αντιλαμβανόμαστε νωρίς κι αναμοχλεύουμε τις στάχτες μας για καιρό. Έρμαια των ανασφαλειών και του εγωισμού μας κατατρώμε το μέσα μας και χάνουμε το νόημα της ζωής, που είναι να προχωράμε. Ό,τι και να συμβαίνει, όπως κι αν έρθουν τα πράγματα, έχουμε υποχρέωση στον εαυτό μας να προχωράμε. Γιατί η ζωή συνεχίζεται.
Κάποιος πρέπει πάντα να ξέρει πότε ένα στάδιο τελειώνει. Αν επιμένουμε να μένουμε περισσότερο από τον αναγκαίο χρόνο, χάνουμε τη χαρά και το νόημα των άλλων σταδίων που πρέπει να περάσουμε. Κλείσιμο κύκλων, κλείσιμο ανοιχτής πόρτας, τέλος του κεφαλαίου ό,τι όνομα και να δώσουμε, αυτό που είναι σημαντικό είναι να αφήνουμε τις στιγμές της ζωής που έχουν τελειώσει, στο παρελθόν.
Κάθε στιγμή της ζωής μας, το παρόν φεύγει με αστραπιαία ταχύτητα και μας προσπερνάει. Αυτό συμβαίνει συνεχώς όλο και γρηγορότερα. Όλο και ταχύτερα το παρόν εξαφανίζεται μέσα από τα χέρια μας.
