Οδηγήθηκε από το σπίτι των γονιών του όταν ήταν μόλις έξι ετών. Όταν ήταν 15, είχε να γίνει στρατιωτικός διοικητής και ένας διπλωμάτης.
Σελίδα 133 από 162
«…ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΘΑ ΣΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ: Απολαύστε τη δύναμη και την ομορφιά της νιότης σας. Μπα, αφήστε το καλύτερα… Δεν θα μπορέσετε να κατανοήσετε τη δύναμη και την ομορφιά της νιότης σας, παρά μόνο όταν θα έχει ξεθωριάσει. Όμως πιστέψτε με, σε 20 χρόνια από τώρα, θα κοιτάτε τις παλιές σας φωτογραφίες και θα αναπολείτε, με έναν τρόπο που δεν μπορείτε να συλλάβετε τώρα, πόσες δυνατότητες ανοίγονταν μπροστά σας και πόσο υπέροχοι ήσασταν πραγματικά.
Οι οπαδοί της λεγόμενης «δεκαετίας του “εγώ”», όπως πολύ εύστοχα χαρακτηρίστηκε η δεκαετία του ’70, έβλεπαν την αγάπη περισσότερο σαν εμπορική συναλλαγή και τους ανθρώπους σαν εμπόρευμα. Τα άτομα αυτά ενδιαφέρονταν περισσότερο για την ικανοποίηση του Εγώ παρά για την αμοιβαία ευχαρίστηση.
Τα τελευταία χρόνια ακούμε συχνά να χωρίζουν ζευγάρια που ζουν πολλά χρόνια μαζί. Σύμφωνα βέβαια με την κοινή λογική, δυο άνθρωποι που βρίσκονται σε ένα γάμο 15 ή 25 χρόνων, έχουν ζήσει πολλά μαζί και έχουν μοιραστεί τόσα πράγματα, ώστε να είναι πολύ δεμένοι μεταξύ τους. Κι όμως, τα διαζύγια σε γάμους μεγάλης διάρκειας, αρχίζουν να γίνονται κάτι πολύ συνηθισμένο.
Έχω δει πολλούς θυμωμένους ανθρώπους να μην δέρνουν, να μην απειλούν, να μην βρίζουν, να μην κατηγορούν. Κάνουν όμως μούτρα, βυθίζονται στη μιζέρια τους, βλέπουν τηλεόραση με τις ώρες, βγαίνουν για περίπατο και δε μιλούν σε κανέναν. Οι μεγάλοι περίπατοι δεν τους βοηθούν σε τίποτα. Τους κάνουν μελαγχολικούς και κατηφείς. Αν κάποιος τους ρωτήσει τι συμβαίνει, αυτοί συνήθως λένε «Τίποτα» ή «Άμα δεν καταλαβαίνεις από μόνος σου, τι να σου πω» ή «Θέλω να μείνω για λίγο μόνος μου.»
Αυτό που έμαθα, είναι ότι κουράστηκα να είμαι ο άντρας του εαυτού μου. Είμαι γυναίκα και θέλω να το απολαμβάνω όπως μου αξίζει. Το ρόλο του άντρα της ζωής μου θέλω να τον κερδίσει αυτός που θα τα καταφέρει με την πρόθεση και το “σπαθί” του.
Η δύναμη της ψυχής και του νου δεν είναι ένα χάρισμα που κάποιοι το έχουν και κάποιοι όχι. Είναι μια διαδικασία εξέλιξης, πνευματικής και γνωστικής, που μας επιτρέπει να απολαμβάνουμε περισσότερο τη ζωή και να ανησυχούμε λιγότερο για τα προβλήματα.
