Λέγεται ότι μυστικισμός είναι να ανακαλύπτεις τη σημασία σ’ αυτά που δείχνουν ασήμαντα.
Σελίδα 134 από 162
Το να είμαστε υπεύθυνοι για τον εαυτό μας και για τις πράξεις μας είναι αυτονόητο για κάθε ενήλικο. Τότε γιατί τόσο λίγοι ενήλικοι θεωρούν τον εαυτό τους υπεύθυνο;
Επειδή ο άνθρωπος ρέπει στην αμεριμνησία και τη νωθρότητα, συνεχώς αναβάλλει τις σοβαρές αποφάσεις του, τις βαθιές τίμιες εκτιμήσεις του, την αυτοκριτική και τους απολογισμούς του, για τότε που δε γίνεται πια να τις απωθήσει. Γιατί έρχεται ένας καιρός, ευτυχώς, που οι εκτιμήσεις τούτες, οι απολογισμοί, οι αυτοκριτικές, δεν αναβάλλονται: Δεν πάει άλλο!
Ναι…περνάει και αυτό! Δεν είσαι μόνος, ή μόνη…όλοι σχεδόν το έχουμε περάσει ή θα το περάσουμε. Στα δύσκολα είμαστε όλοι μαζί!
Οι καταστάσεις και οι άνθρωποι που σας πληγώνουν μπορούν να σας αλλάξουν και να σας απομακρύνουν από τον πραγματικό σας εαυτό: ένα δυνατό, τολμηρό και ελεύθερο άνθρωπο που αξίζει να είναι ευτυχισμένος.
Ποιος δεν έχει συναντήσει διπρόσωπους ανθρώπους στη ζωή του; Εκείνους που άλλα λένε μπροστά σου και άλλα από πίσω σου. Είναι εκείνοι, που έχουν ένα καρφιτσωμένο χαμόγελο και μόλις γυρίσεις την πλάτη σου, το πετάνε στο καλάθι των αχρήστων. Εκείνοι που πολύ εύκολα θα σε μαχαιρώσουν κρυφά και μετά θα σε ρωτήσουν, πού χτύπησες.
Αλήθεια, μήπως όλοι μας κάποιες φορές χτίζουμε μάντρες και στρεφόμαστε γύρω από τον εαυτό μας; Πώς θα ξεφύγουμε από τον εγωκεντρισμό μας και πώς θα συμβιβαστούμε με τις ανάγκες των άλλων;
Ας θυμηθούμε όλοι, λοιπόν, εκείνο το μάθημα που διαβάζαμε εδώ κι ένα μήνα, τελικά έπεσαν όλα όσα δεν είχαμε δώσει σημασία και πατώσαμε…
Ο αλλόκοτος όσο και πολύτιμος ρόλος της διαίσθησης πάντοτε υπήρξε ομιχλώδης και ελκυστικός για τους ανθρώπους.
Ο άνθρωπος γεννιέται με σκοπό να χαίρεται τη ζωή. Δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς δεν το αντιλαμβανόμαστε νωρίς κι αναμοχλεύουμε τις στάχτες μας για καιρό. Έρμαια των ανασφαλειών και του εγωισμού μας κατατρώμε το μέσα μας και χάνουμε το νόημα της ζωής, που είναι να προχωράμε. Ό,τι και να συμβαίνει, όπως κι αν έρθουν τα πράγματα, έχουμε υποχρέωση στον εαυτό μας να προχωράμε. Γιατί η ζωή συνεχίζεται.
