Ο νους έχει μεγάλη επίδραση πάνω στο σώμα. Οι σκέψεις μας και οι συγκινήσεις μας επηρεάζουν την πέψη, το μεταβολισμό, την αναπνοή, τη μυϊκή ένταση, την κατάσταση των νεύρων μας, ακόμη και την παραγωγή αίματος μέσα στο σώμα μας. Μια συγκινησιακή ανισορροπία μπορεί εύκολα να δημιουργήσει ορμονικές και νευρικές διαταραχές.
Η στάση που κρατάμε μπροστά στα γεγονότα της ζωής γενικά, επηρεάζει το πώς νιώθουμε και αντιδρούμε εσωτερικά και εξωτερικά στις πολλές εμπειρίες της ζωής μας.
Έξι άνθρωποι με διαφορετική συμπεριφορά θα αντιδράσουν διαφορετικά στο ίδιο γεγονός. Αν έρθουν αντιμέτωποι με το ίδιο ερέθισμα, ο ένας μπορεί να νιώσει πληγωμένος, ένας άλλος θυμωμένος κι ένας τρίτος εξουθενωμένος, κάποιος άλλος επιθετικός ή ακόμη και βίαιος, ένας άλλος μπορεί να κλειστεί στον εαυτό του και τέλος ένας άλλος μπορεί να μείνει τέλεια απαθής χωρίς να πειραχτεί.
Τα εσωτερικά μας συναισθήματα και οι αντιδράσεις μας προς τον κόσμο βασίζονται πάνω σε υποκειμενικές πραγματικότητες που δημιουργούμε μέσα μας, ανάλογα με τη συμπεριφορά και τη στάση που κρατάμε στη ζωή.
Όταν η στάση προς τη ζωή γίνεται αιτία να συσσωρεύει κανείς μέσα του ένταση και δυστυχία, αυτό εκδηλώνεται σαν πόνος και αρρώστια μέσα στο σώμα του. Οι εντάσεις του νου τοποθετούνται πάνω στο σώμα. Τα όργανά του μπορεί τότε ν’ αρχίσουν να δυσλειτουργούν και ο νους μπορεί να κυριαρχηθεί από τέτοιες συγκινησιακές καταστάσεις όπως κατάθλιψη, πικρία, φόβος, θυμός, μίσους, φθόνος, ζήλεια και μνησικακία.
Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα θα καταστρέψουν περισσότερο την υγεία του. Η εξασθενισμένη υγεία του θα δημιουργήσει ακόμη περισσότερο αρνητικά συναισθήματα, κι έτσι ο φαύλος κύκλος της αρνητικότητας και της κακής υγείας συνεχίζεται με κεκτημένη ταχύτητα. Για το λόγο αυτό, είναι ουσιαστικής σημασίας για κάποιον που θέλει πραγματικά να γιατρευτεί από οποιοδήποτε σωματικό ή διανοητικό πρόβλημα να εξετάσει τη στάση και τη συμπεριφορά του προς τη ζωή και να εκτιμήσει αν αυτές είναι εποικοδομητικές ή καταστρεπτικές.
ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΟΥ
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πως αυτοί οι ίδιοι είναι δημιουργοί της αρρώστιας ή του προβλήματος απ’ τα οποία υποφέρουν. Δημιουργούμε τις αρρώστιες μας και τα προβλήματά μας με τους εσφαλμένους τρόπους που σκεφτόμαστε, δρούμε, τρώμε, κοιμόμαστε, ζούμε και αλληλεπιδρούμε.
Όταν δεν τρώμε σωστά, δεν ασκούμε το σώμα μας, κοιμόμαστε πολύ αργά ή υπερβολικά, δεν αναπνέουμε σωστά και σπαταλούμε τη διανοητική και συγκινησιακή μας ενέργεια σε επιφανειακές κι επιπόλαιες επιδιώξεις, φυσικά θα χάσουμε την υγεία μας και την ηρεμία του νου. Έτσι είμαστε οι δημιουργοί των ταλαιπωριών μας.
Μπορεί να ρωτήσει κανείς: ποιο ρόλο παίζουν οι κληρονομικές αδυναμίες και τάσεις που έχει το άτομο προς μερικές αρρώστιες; Δεν είναι αυτές πέρα από τη δική μας την ευθύνη; Ακόμη κι αν έχουμε γεννηθεί με μια αδυναμία σε κάποιο μέρος του σώματός μας ή με μια τάση προς κάποιο σωματικό ή ψυχολογικό πρόβλημα, μπορούμε, μαθαίνοντας να ζούμε πιο σωστά, να μειώσουμε κατά πολύ και σε μερικές περιπτώσεις να εξαφανίσουμε τελείως αυτά τα προβλήματα.
Δυο άνθρωποι μπορεί να έχουν τις ίδιες κληρονομικές τάσεις για αρθριτικά ή νευρική υπερένταση. Μπορεί ένας να μάθει να τρώει σωστά, να ασκεί και να χαλαρώνει το σώμα και το νου του με ειδικές ασκήσεις χαλάρωσης. Ένας άλλος μπορεί να αγνοεί όλους αυτούς τους παράγοντες και να τρώει ό,τι του αρέσει, ν’ αποφεύγει την άσκηση και ν’ αντιστέκεται στο χαλάρωμα. Είναι φανερό πως ο πρώτος θα υποφέρει πολύ λιγότερο αν όχι και καθόλου από το πρόβλημά του. Κι ακόμη οι εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι πάνω στη γη που πιστεύουν στη μετενσάρκωση και το νόμο αιτίας και αποτελέσματος, πιστεύουν πως οι αδυναμίες και οι δυνάμεις τους σώματος και του νου είναι μια λειτουργία που έχει άμεση σχέση με το πώς έχει ζήσει κι αντιδράσει στις προηγούμενες ζωές της η ψυχή που κατοικεί αυτό το σώμα.
Αν αυτό είναι αληθινό, τότε η κληρονομικότητα είναι απλώς ένας μηχανισμός για να μεταβιβάζονται χαρακτηριστικά από μια ζωή σε μιαν άλλη, από την ψυχή που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Σύμφωνα μ’ αυτή τη θεωρία, επομένως, είμαστε υπεύθυνοι και για τα κληρονομημένα χαρακτηριστικά μας ακόμη και για τα ατυχήματα και άλλα γεγονότα που μπορεί να μας συμβούν σ’ αυτή τη ζωή. Όλα αυτά είναι απλώς αποτελέσματα των πράξεών μας σαν ψυχές μέσα σε διάφορα σώματα σε προηγούμενες ζωές.
Ανεξάρτητα από το αν η μετενσάρκωση είναι κάτι το αληθινό ή όχι, η αλήθεια είναι πως εμείς οι ίδιοι μπορούμε να δημιουργούμε την υγεία και την ευτυχία μας.
Αφού λοιπόν δημιουργήσαμε τον πόνο και τις ταλαιπωρίες μας, εμείς οι ίδιοι έχουμε και τη δύναμη να δημιουργήσουμε την υγεία, την ευτυχία και την αρμονία μας. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε με το να μάθουμε πώς να ζούμε σε αρμονία με τη φύση και τους ανθρώπους γύρω μας. Αυτό είναι ΓΙΟΓΚΑ, η αρμονική ΕΝΩΣΗ του ατόμου με το σύνολο.
Έτσι είμαστε υπεύθυνοι για να μάθουμε πώς να τρώμε, να ασκούμεθα, ν’ αναπνέουμε και να χαλαρώνουμε σωστά και αποτελεσματικά. Είμαστε υπεύθυνοι ν’ ανακαλύψουμε τα λάθη μας σε σωματικό, συγκινησιακό, νοητικό και πνευματικό επίπεδο. Εμείς και μόνο εμείς μπορούμε να διορθώσουμε τα λάθη μας.
Ο γιατρός μας, ο ψυχίατρος, ο ιερέας ή ο πνευματικός μας δάσκαλος μας βοηθούν να δούμε τι πρέπει να κάνουμε. Αλλά μόνον εμείς μπορούμε να κάνουμε αυτές τις αλλαγές και τις προσπάθειες. Εμείς έχουμε τη δύναμη να δημιουργούμε υγεία ή πόνο στη ζωή μας. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι. Η εκλογή είναι δική μας.
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο “η ψυχολογία της ευτυχίας” του Ρόμπερτ Νατζέμυ – εκδ. αρμονική ζωή