Ακολουθεί ένα γράμμα που έγραψε ο Αϊνστάιν στην κόρη του για την οικουμενική δύναμη της αγάπης. Το γράμμα κυκλοφόρησε τη δεκαετία του 80 μαζί με πάνω από χίλια άλλα γράμματα που έγραψε σε διαφορετικούς ανθρώπους.
Σελίδα 109 από 162
Υπάρχουν γύρω μας ζευγάρια με πέντε, δέκα και δεκαπέντε χρόνια διαφορά ηλικίας, είτε με τον άντρα να είναι μεγαλύτερος είτε με τη γυναίκα. Κι έρχομαι να ρωτήσω, έχει καμία σημασία;
Είναι καλύτερο να πάρεις μία λάθος απόφαση στη ζωή σου απ’ το να μην πάρεις καμία απόφαση! Γιατί το να μην πάρεις καμία απόφαση είναι το μεγαλύτερο και το πιο τραγικό λάθος που μπορείς να κάνεις. Ο λόγος; Γιατί θα αποφασίσει κάποιος άλλος για εσένα!
Πρέπει να προσέχετε να μην πέφτετε θύματα της ιδέας ότι δε σας αγαπούν επειδή είστε πολύ από το ένα και όχι αρκετά από το άλλο. Είμαστε μια χαρά έτσι όπως είμαστε. Η ποικιλία είναι ζωή.
Όταν, στα πλαίσια της αγάπης, μιλάμε για ανιδιοτελή προσφορά, αυτόματα μας έρχεται στο νου η προσφορά του γονιού προς το παιδί του. Ειδικά αυτό το είδος αγάπης μπορεί να πάρει τόσες μορφές, ώστε ο ορισμός που έχουμε δώσει για την αγάπη να φαίνεται πολύ ανεπαρκής για να τις συμπεριλάβει όλες.
Όταν επικρίνουμε κάποιον άλλο, η πράξη μας αυτή δεν υποδηλώνει κάτι για το άτομο που υφίσταται την κριτική. Αντίθετα, λέει κάτι για τη δική μας ανάγκη να είμαστε επικριτικοί.
Έχουμε την τάση να υπεραναλύουμε; Μήπως έτσι χάνουμε την ουσία της ζωής και δεν ζούμε πολλές σημαντικές στιγμές;
Στα περισσότερα ζευγάρια επικρατεί η ψευδαίσθηση πως η εμπιστοσύνη είναι το καθοριστικότερο κριτήριο, στις στέρεες βάσεις του οποίου θα σμιλευτεί η πορεία και η βιωσιμότητα της σχέσης. Χωρίς να υποτιμάται η βαρύνουσα σημασία της, δεν πρέπει να παραγνωριστεί το γεγονός ότι η οικοδόμηση της εμπιστοσύνης χτίζεται με πολύ κόπο, με αλλεπάλληλες δοκιμασίες και καταρρίπτεται εύκολα από λίγες μόνο αστοχίες, χωρίς να είναι εύκολα εφικτή η επαναφορά της.
Μια ζωή στη δίαιτα. Μια ζωή στη στέρηση. Μια στέρηση που την επέβαλλαν πάντα εκείνα τα πρέπει του κόσμου.
