Έλα να μιλήσουμε για αδιέξοδα. Να πούμε για εκείνες τις καμπές της ζωής που πέφτεις πάνω σε τοίχο και σπας τα μούτρα σου.
Κατηγορία: Σκέψεις (Σελίδα 24 από 35)
Δεν είναι μόνο ανέφικτο αλλά και επικίνδυνο… Μήπως βάζετε τις ανάγκες των άλλων, πάνω από τις δικές σας;
Κάποτε θα φύγω.. Τι είναι αυτό που σε καθηλώνει σε ένα τόπο, σε μια σχέση, σε μια κατάσταση; Είναι φόβος για το άγνωστο; Για το μετά ; είναι η καρδιά σου που είναι κολλημένη σε αυτά που ξέρεις, εκτιμάς και τιμάς; Είναι που δε σου αρέσουν οι αλλαγές; Μήπως είναι ότι ακόμα δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για κάτι τέτοιο;
Φίλος; «Από δω ο φίλος μου ο Γιώργος. Κάθε μέρα μαζί στη δουλειά», «Τη φίλη μου τη Λυδία, στη γνώρισα;», «Ποια συνάντησες; Τη Δήμητρα; Είμαστε φιλαράκια καλά» κι ένα σωρό άλλες τέτοιες φράσεις ηχούν στα αυτιά μου άσχημα, κάθε φορά που τις ακούω..
Αγαπώ τους ανθρώπους που έχουν διάθεση να προσφέρουν, που είναι πρόθυμοι, που χαμογελούν ειλικρινά. Τους αγαπώ φυσικά χωρίς να το σκέφτομαι για την απλότητα και την καλοσύνη τους.
Ποιος δεν έχει νιώσει κάποια στιγμή την ανάγκη να βοηθήσει κάποιον που είναι φανερό πως χρειάζεται βοήθεια; Να γίνει για λίγο μικρός ή μεγάλος ήρωας και σωτήρας για κάποιον άλλο; Και ποιος δεν έχει νιώσει αργά ή γρήγορα απογοήτευση στη διαπίστωση πως κανέναν δεν μπορείς να σώσεις αν δεν θέλει ο ίδιος να σωθεί;
Όταν μια γυναίκα σου δίνει χρόνο από το χρόνο της, τη σημασία και τον απόλυτο έρωτα της, μην το πάρεις χαλαρά. Μην το αφήσεις να περάσει έτσι απλά.
