Όταν δεν αγαπάμε τον εαυτό μας, χρειαζόμαστε υπερβολικά την επιβεβαίωση και την αναγνώριση από τους άλλους. Όταν αυτό το χρειαζόμαστε σε τόσο μεγάλο βαθμό, οι άλλοι κουράζονται.
Συγχρόνως είμαστε αρνητικοί, επειδή οι άλλοι δεν μπορούν να μας δώσουν την ποσότητα της παραδοχής με τη συχνότητα που τη χρειαζόμαστε και, πολλές φορές, με τη μορφή που τη χρειαζόμαστε, για να νιώθουμε θετικά προς αυτούς. Έτσι θεωρούμε ότι είναι εκείνοι υπεύθυνοι για τη δική μας δυστυχία, επειδή χρειαζόμαστε από αυτούς περισσότερα από όσα μπορούν να μας δώσουν.
Βέβαια σε μερικές περιπτώσεις, όσα και να μας δώσουν δε θα μας ικανοποιήσουν, γιατί είναι αδύνατο να ικανοποιήσουμε την ανάγκη μας για παραδοχή από τους άλλους. Είναι σαν το φαγητό, σαν το τσιγάρο, σαν κάθε άλλη συνήθεια, ικανοποιείται μόνο για λίγο χρονικό διάστημα. Αυτά που μας προσφέρουν καθησυχάζουν για λίγο την αμφιβολία που έχουμε μέσα μας και μετά γυρίζουμε πάλι στην αρχική μας κατάσταση που είναι η αμφιβολία για την αξία μας. Χρειαζόμαστε συνέχεια από κάποιον αυτήν την επιβεβαίωση.
Επιζητάμε, επίσης, από όλο και περισσότερους ανθρώπους επιβεβαίωση και αναγνώριση. Αν έχουμε δέκα άτομα που μας δέχονται και μας αγαπάνε, και ένα που δε μας αγαπάει και δε μας δέχεται, θα μας ενοχλεί το ενδέκατο άτομο. Δεν θα σκεφτόμαστε ότι οι δέκα αναγνωρίζουν την αξία μας. Είναι η επιβεβαίωση από το ενδέκατο που θα μας απασχολεί συνέχεια και θα κάνουμε ότι μπορούμε για να μας δεχθεί, για να εντυπωσιαστεί και να μας αναγνωρίσει, ώστε να σιγουρευτούμε ότι αξίζουμε.
Χρειαζόμαστε να μας δέχονται όλοι. Δε μας φτάνει το 50% ούτε το 80% ούτε το 90% των ανθρώπων. Θέλουμε να μας δέχονται όλοι για να νιώθουμε ότι πραγματικά αξίζουμε.
Μια τέτοια συμπεριφορά δημιουργεί ένταση στις σχέσεις μας γιατί και κουράζουμε τους άλλους και νιώθουμε παράπονο και θυμό συνέχεια προς αυτούς που δεν ικανοποιούν την ανάγκη μας για επιβεβαίωση.
Αλλά μπαίνουμε και σε ανταγωνιστικές σχέσεις, επειδή συνήθως βρίσκουμε την αξία μας συγκριτικά και έχουμε μάθει να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους.
Τότε χαλάνε οι σχέσεις μας με έναν άλλο τρόπο, δηλαδή όλες οι σχέσεις μας γίνονται ανταγωνιστικές. Προσπαθούμε να αποδείξουμε την αξία μας σε σύγκριση με την αξία του άλλου συγκρίνοντας διάφορες ικανότητες ή χαρακτηριστικά όπως ομορφιά, εξυπνάδα, χρήματα, οικονομική-επαγγελματική θέση, γνώσεις. Ο καθένας όλα αυτά τα αξιολογεί βάσει των δικών του κριτηρίων.
Για να αποφύγουμε την καταστροφή των σχέσεων, χρειάζεται να δημιουργήσουμε και να σταθεροποιήσουμε μια αρμονική και αγαπημένη σχέση με τον εαυτό μας. Μια Αυτοπαραδοχή.
https://sxeseis-kai-sunaisthimata.com
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ» του Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ