Σε μία σχέση, όσο περισσότερο η γυναίκα υιοθετεί το ρόλο της μητέρας, τόσο ο άντρας εμπλέκεται στο ρόλο του γιου. Κι ενώ αρχικά αυτό το σχήμα βολεύει και τους δύο, αργότερα παρουσιάζει δυσκολίες.
Στα αρχικά στάδια, το ντάντεμα εκείνης τον κάνει να νιώθει ξεχωριστός. Εκείνη το εισπράττει και νιώθει ξεχωριστή επειδή την αφήνει να επενδύσει πάνω του.
Μετά από κάποιο διάστημα όμως, το ντάντεμα για εκείνον ισοδυναμεί με έλεγχο, με αποτέλεσμα να προσπαθεί να απομακρυνθεί συναισθηματικά, όπως κάνει ένας έφηβος που νιώθει να απειλείται η αυτονομία του.
Όσο εκείνος φέρεται έτσι, τόσο εκείνη νιώθει ότι χάνει έδαφος και προσπαθεί να τον αλλάξει. Όταν βλέπει ότι αυτό δε γίνεται, θυμώνει πολύ και είτε παρουσιάζει ψυχοσωματικά συμπτώματα (πονοκέφαλος κ.λ.π.) είτε κάνει σεξουαλική αποχή.
Από τη δική του μεριά, εκείνος νιώθει τιμωρημένος και επειδή αυτή η κατάσταση τον θυμώνει, είτε απομακρύνεται συναισθηματικά, είτε καταφεύγει σε αθλητικές δραστηριότητες, οι οποίες γίνονται υποκατάστατο της ερωτικής σχέσης.
http://sxeseis-kai-sunaisthimata.com
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο της Αντιγόνης Κεμερλίογλου «Γάμος σχέση στοργής ή σχέση οργής;»