Ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε τις συντροφικές μας σχέσεις, και να τις αξιοποιήσουμε χρησιμοποιώντας τες ως ευκαιρία για πνευματική εξέλιξη. Δεν επιδιώκουμε απλώς να έχουμε αρμονία, αλλά και να εξελισσόμαστε πνευματικά και ψυχολογικά μέσα από τη σχέση.
“Σ’ αγαπώ αλλά πρέπει να είσαι αυτός που θέλω. Αν δεν είσαι δε μπορώ να σ’ αγαπώ. Αν μ’ αγαπάς θα κάνεις αυτό που σου λέω”.
Το να ζεις με ένα θυμωμένο άνθρωπο είναι δύσκολη δουλειά. Μπορεί να είναι κι επικίνδυνη ακόμα. Μπορεί να είναι και θανατηφόρα.
Οι άνθρωποι που δημιουργούν εθιστικές σχέσεις, έχουν συχνά τις καλύτερες προθέσεις. Επιθυμούν ευτυχισμένες και υγιείς σχέσεις. Ωστόσο, κάτω από αυτές τις καλές προθέσεις βρίσκεται μία αγωνιώδης σύγκρουση με την οικειότητα. Με τον εθισμό τους να βασίζεται στο σεξ πρώτα και στην εξαρτητική αγάπη, υπάρχει πάντα ένας κρυφός πόθος: να δουν να ικανοποιούνται οι ανάγκες τους μέσα από συναίσθημα ανασφάλειας.
Ο γάμος και οι μακροχρόνιες σχέσεις δεν σβήνουν έτσι ξαφνικά, αλλά μετά από αρκετά χρόνια αμέλειας και αδιαφορίας.
Ας μιλήσουμε για την κατεύθυνση αυτή τη φορά. Προς ποια κατεύθυνση εσείς οδεύετε; Ο σύζυγός σας; Είναι παράλληλες; Ταυτίζονται… ή κάπου, σε κάποιο σημείο συναντιούνται;
Συνοχή είναι ένα από τα βασικά στοιχεία για μια επιτυχημένη σχέση. Μας κάνει να αισθανόμαστε ασφάλεια και γνωρίζουμε τι νιώθει ο άλλος ή τι σκέφτεται ανά πάσα στιγμή.
Ο Χόρχε Μπουκάι, στο βιβλίο του «Ο Δρόμος της Συνάντησης» αναφέρει τις επικρατέστερες θεωρίες που εξηγούν γιατί και πως ελκύονται δύο σύντροφοι. Σας παραθέτουμε τις τρεις πιο ενδιαφέρουσες.
Εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε με ποιον και πώς θα είμαστε σε κάθε στιγμή. Αν θέλουμε να αλλάξουμε τις σχέσεις μας, πρέπει να αλλάξουμε τον εαυτό μας.
Δεν υπάρχει ζευγάρι που να μη τσακώνεται, είναι όμως ο τρόπος που μαλώνεις με τον σύντροφό σου που καθορίζει αν η σχέση σας θα κρατήσει.
