Πολλές φορές αναφέρεται ότι οι γονείς πρέπει να τηρούν μια κοινή στάση στα θέματα που αφορούν το παιδί. Με τον τρόπο αυτό, εκείνο θα λάβει ένα σαφές και ξεκάθαρο μήνυμα του τι περιμένουν οι γονείς να κάνει. Από την άλλη μεριά, το παιδί, που σταδιακά εξελίσσεται σε έφηβο, οργανώνει πιο εύκολα τη ζωή του όταν οι γονείς του τηρούν μια συνεπή και σταθερή στάση.
Μια φράση τόσο κλισέ μα συγχρόνως τόσο αλήθεια. Και είμαι τόσο ευγνώμων που έχω την τύχη να τη ζω καθημερινά… «Σ’ αγαπώ μπαμπά μου!» μου ψιθύρισε το μικρό μου τις προάλλες την ώρα που το έβαζα για ύπνο.
Στα αγαπημένα του κινητού μου 3 τηλέφωνα. Πάντα. Του παιδιού, (όσο χρονών κι αν είναι αυτό το παιδί), του μπαμπά και της κολλητής. Τρία νούμερα φορτωμένα με συναισθήματα, διαφορετικά, αλλά τα πιο αληθινά, τα πιο κοντινά, τα πιο οικεία. Αγάπη.
Το να είσαι γονιός είναι ένα δύσκολο έργο και μια ευθύνη πλήρους απασχόλησης. Τα παιδιά απαιτούν προσοχή, φροντίδα και σεβασμό, γιατί η σχέση με τους γονείς τους αφήνουν βαθιά σημάδια που θα επηρεάσουν τη συμπεριφορά τους και την ενήλικη ζωή τους.
Η Μαρία Μοντεσσόρι ήταν Ιταλίδα παιδαγωγός. Επινόησε το μοντεσσοριανό παιδαγωγικό σύστημα, γνωστό και ως «μοντεσσοριανή μέθοδος», πρωτοπόρα για την εποχή του και εξακολουθεί να εφαρμόζεται και σήμερα σε αρκετά σχολεία, τα επονομαζόμενα «μοντεσσοριανά» ή «μοντεσσοριανές σχολές».
Η ιστορία κάθε γυναίκας είναι διαφορετική, όμως ίσως το μεγαλύτερο κοινό σημείο είναι η ανακάλυψη ότι κάθε μια από αυτές δεν είναι μόνη, ότι δεν είναι τα μόνα κορίτσια ή γυναίκες που είχαν μητέρες που δεν μπορούν ή που δεν θέλουν να τις αγαπήσουν.
Φάση Πρώτη, από τα δέκα με δώδεκα περίπου, ως τα δεκαεφτά με δεκαοχτώ. Αρχίζει στα σοβαρά ο αγώνας για την αναζήτηση της ταυτότητάς μας:
Δυστυχώς αυτό που ξεκίνησε για τους περισσότερους σαν γιορτή της αγάπης, έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε ένα φανταχτερό, καταναλωτικό πανηγύρι, χάνοντας το αρχικό του νόημα. Μία από τις πιο αμφιλεγόμενες φιγούρες όλων των εποχών, ο Άγιος Βασίλης, έρχεται και πάλι στο προσκήνιο. Μαζί του εκτός από δώρα στα παιδιά φέρνει και μία σειρά από ερωτήματα στους απανταχού γονείς. Πρέπει να τους πούμε την ιστορία ή όχι;
Ο όρος «ανύπαντρη μητέρα» στο παρελθόν κουβαλούσε ένα στίγμα και ξυπνούσε εικόνες δυστυχίας, φτώχειας και εγκατάλειψης. Σήμερα, η εικόνα αυτή έχει αλλάξει αρκετά. Η ελληνική κοινωνία αποδέχεται πολύ ευκολότερα μια ανύπαντρη μητέρα και το παιδί της, το κράτος έχει δομές που τη βοηθούν, και τις περισσότερες φορές οι γιαγιάδες κι οι παππούδες υποστηρίζουν την κόρη και το εγγονάκι τους.
© 2024 Σχεσεις και Συναισθηματα
Θέμα εμφάνισης από τον Anders Noren — Πάνω ↑
