Ο καθένας από εμάς έχει αναρωτηθεί τι είναι το ουσιαστικό για τη ζωή του; Τι είναι αυτό, για το οποίο αξίζει να ζει και να παίρνει νόημα η ύπαρξή του;

 


Ο Λέο Μπουσκάλια στο βιβλίο του «Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις» γράφει πως το αυτοκίνητό του, η μόρφωσή του ή τα ρούχα του δεν είναι το ουσιαστικό για εκείνον. Πιστεύει πως το ουσιαστικό είναι να ζει και να αγκαλιάζει τη ζωή κάθε στιγμή οπουδήποτε και να βρίσκεται. Να την αρπάζει στην αγκαλιά του με πάθος! Να την αγαπά με όλη του τη δύναμη, να την αγαπά με ό, τι αυτή περιλαμβάνει.

Είναι περιττό κανείς να κλαίει για το χθες, γιατί το χθες έχει τελειώσει. Πρέπει να συγχωρούμε το παρελθόν μας και τους ανθρώπους που μας πλήγωσαν. Δεν ωφελεί να περνάμε τις μέρες μας κατηγορώντας τους άλλους και δείχνοντάς τους με το δάκτυλο. Είναι άδικο ξόδεμα χρόνου να κλαίμε για όσα έγιναν, τη στιγμή που δεν μπορούμε να τα διορθώσουμε. Και να που βρίσκεται το ουσιαστικό: να φεύγουμε μπροστά έχοντας τη γνώση από τα παλιά μας λάθη, ώστε να μην τα επαναλαμβάνουμε στο μέλλον και να συνεχίζουμε με ελπίδα, συγχωρητικότητα και αγάπη για τον εαυτό μας, τους συνανθρώπους μας και τη ζωή.

Υπάρχει ένας κατάλογος λέξεων του Μπουσκάλια, οι οποίες αποτελούν ένα είδος οδηγού προς το ουσιαστικό, ένας δεκάλογος προς την ουσία της ζωής κι αυτές είναι:

Ορθή Γνώση, για να δώσει τα απαραίτητα εφόδια για το ταξίδι της ζωής.

Σοφία, για να χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος τη συσσωρευμένη γνώση του παρελθόντος, με τρόπο που θα τον βοηθήσει καλύτερα να ανακαλύψει την παρουσία του στη ζωή.

Κατανόηση, για να δέχεται ο άνθρωπος τους άλλους (που είναι διαφορετικοί) με λεπτότητα και κατανόηση.

Αρμονία, για να μπορεί καθένας να δέχεται τη φυσική ροή της ζωής.

Δημιουργικότητα, για να συνειδητοποιεί και να αναγνωρίζει νέες λύσεις και άγνωστα μονοπάτια στον δρόμο του.

Δύναμη, για να αντιστέκεται στον φόβο και να προχωρεί μπροστά, παρά τις αβεβαιότητες και χωρίς εγγυήσεις για το μέλλον.

Γαλήνη, για να στέκεται γερά στα πόδια του ο άνθρωπος.

Χαρά, για να είναι πάντα γεμάτος τραγούδια, γέλια και χορούς.

Αγάπη, ο σίγουρος οδηγός προς το υψηλότερο επίπεδο συνειδητότητας που είναι ικανός να φθάσει ο άνθρωπος.

Ενότητα, η οποία ξαναφέρνει κάποιον εκεί από όπου ξεκίνησε, δηλαδή στη θέση όπου καθένας είναι ένα με τον εαυτό του και με όλα τα άλλα πράγματα.

Μελετώντας την αγάπη ο Μπουσκάλια οδηγείται στη μελέτη της ζωής. «Ζωή μέσα στην αγάπη σημαίνει ζωή μέσα στη ζωή και ζωή μέσα στη ζωή σημαίνει ζωή μέσα στην αγάπη. Η ζωή είναι ένα δώρο του Θεού στον άνθρωπο και ο τρόπος που ζούμε τη ζωή μας είναι το δικό μας δώρο στον Θεό. Ας κάνουμε το δώρο αυτό υπέροχο!»

Αν αυτό δεν είναι το ουσιαστικό στη ζωή μας, τότε τι άλλο θα ήταν;

https://sxeseis-kai-sunaisthimata.com

Πηγή: της Μαρίας Ν. Ταστσόγλου