Μια ιστορία για το πόσο οι καθημερινές μας πράξεις είναι καθαρά δικές μας επιλογές.
Ετικέτα: Jorge Bucay (Σελίδα 3 από 3)
Όσο οι άνθρωποι κατοικούν στην άγνοια, νοιάζονται πολύ να βρουν τις ατέλειες και τα μειονεκτήματα των άλλων. Κατασκοπεύουν από το παράθυρο ή κοιτάζουν από την κλειδαρότρυπα τους γείτονες για να νιώσουν λίγο καλύτερα με τον εαυτό τους. Το κάνουν γιατί ξέρουν ότι οι ελλείψεις των άλλων τους βοηθούν να καλύψουν τις δικές τους.
- «ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι οι γονείς μου γέρασαν και τα έχουν χάσει.»
- «Κι εμένα μου φαίνεται ότι εσύ τους κοιτάζεις με διαφορετικά μάτια.»
- «Μα τι σημασία έχει αυτό; <<Αυτό που είναι, είναι>> όπως λες κι εσύ.»
- «Άκουσε μια ιστορία.»
Δεν μπορούμε να μιλάμε για πένθος και απώλειες και να αγνοούμε τη μικρή αναστάτωση που σίγουρα μας προκαλεί η συζήτηση ενός τέτοιου θέματος. Απλώς θεωρούμε πως είναι μια αναστάτωση που, κατά κάποιον τρόπο, αξίζει τον κόπο, με την έννοια ότι μαθαίνουμε κάποια πράγματα, αναθεωρούμε κάποια άλλα, και τέλος, συστηματοποιούμε αυτό που, πιθανότατα, όλοι γνωρίζουμε.
