«Όταν τα παιδιά ενηλικιώνονται και φεύγουν από το σπίτι είναι φυσιολογικό να νιώθετε κενό και θλίψη».
Ετικέτα: γάμος (Σελίδα 2 από 3)
Μαθαίνουμε και εξελισσόμαστε και έχοντας ένα σύντροφο και μην έχοντας. Όμως ποιες είναι οι ανάγκες που μας ωθούν να κάνουμε σχέσεις;
Τα τελευταία χρόνια ακούμε συχνά να χωρίζουν ζευγάρια που ζουν πολλά χρόνια μαζί. Σύμφωνα βέβαια με την κοινή λογική, δυο άνθρωποι που βρίσκονται σε ένα γάμο 15 ή 25 χρόνων, έχουν ζήσει πολλά μαζί και έχουν μοιραστεί τόσα πράγματα, ώστε να είναι πολύ δεμένοι μεταξύ τους. Κι όμως, τα διαζύγια σε γάμους μεγάλης διάρκειας, αρχίζουν να γίνονται κάτι πολύ συνηθισμένο.
Οι μεγάλοι έρωτες δε φοράνε νυφικό, οι καψούρες δεν εξελίσσονται πάντα σε αγάπη κι ο γάμος δε συνεπάγεται απαραίτητα έρωτα ή συναίσθημα. Με απλά λόγια, άλλον ερωτευόμαστε, άλλον καψουρευόμαστε κι άλλον παντρευόμαστε.
Αν παίρνετε το σύντροφό σας ως δεδομένο, είναι εκατό τοις εκατό σίγουρο ότι αυτή η πεποίθηση θα επηρεάσει αρνητικά τη σχέση σας.
Το διαζύγιο είναι αναγκαίο κακό όταν οι δυσκολίες στο γάμο έχουν φτάσει σε αδιέξοδο. Αυτό μπορεί να φαίνεται από την ασυμβατότητα των συντρόφων, από τη συναισθηματική ανωριμότητα του ενός ή και των δύο, από την αδυναμία ανάληψης ευθυνών, κ.ο.κ.
Κάποιοι γονείς που δυσκολεύονται να αποχωριστούν το παιδί τους, γίνονται αδιάκριτοι, παρεμβατικοί και υπονομεύουν τη σχέση του ζευγαριού.
Όταν ο άντρας αναλαμβάνει αυτό το ρόλο, συνήθως φέρεται επικριτικά στη σύντροφό του, ότι δηλαδή εκείνος ξέρει τα πάντα καλύτερα από εκείνη.
Σε μία σχέση, όσο περισσότερο η γυναίκα υιοθετεί το ρόλο της μητέρας, τόσο ο άντρας εμπλέκεται στο ρόλο του γιου. Κι ενώ αρχικά αυτό το σχήμα βολεύει και τους δύο, αργότερα παρουσιάζει δυσκολίες.
Ο γάμος επιδρά σε πολλαπλά επίπεδα στη ζωή ενός ζευγαριού. Όταν οι δύο σύντροφοι έχουν αρμονικές σχέσεις μεταξύ τους, ο γάμος σίγουρα τους ωφελεί:
