Νόμιζα πως είχα χρόνο και έδινα το χρόνο μου στους άλλους.
Αστείρευτος θεωρούσα πως ήταν και έλεγα “δεν πειράζει μωρέ, θα έρθει και η δική μου στιγμή”.

Νόμιζα πως είχα χρόνο και έδινα το χρόνο μου στους άλλους.
Αστείρευτος θεωρούσα πως ήταν και έλεγα “δεν πειράζει μωρέ, θα έρθει και η δική μου στιγμή”.
Πόσες φορές έχεις αναβάλλει ραντεβού με φίλους; Πόσες άλλες, έχεις αναβάλλει δραστηριότητες ή επισκέψεις σε συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα; Πόσες φορές έχεις ψιθυρίσει από μέσα σου «μακάρι να μην κρατήσει πολύ αυτή η οικογενειακή μάζωξη!»
Συζητώντας με τους ανθρώπους, όταν ρωτάω τι έχουν κάνει ως τώρα για να αντιμετωπίσουν ένα πρόβλημα, ακούω πολύ συχνά την απάντηση “υπομονή”. Και εξηγούν “νόμιζα ότι θα άντεχα”, “περίμενα ότι ο άλλος θα το καταλάβει από μόνος του”, “πίστευα ότι μετά δεν θα με πειράζει τόσο”.
Είτε έχουμε την τάση να είμαστε αναβλητικοί, είτε νιώθουμε ότι οι 24 ώρες της κάθε ημέρας δεν μας φτάνουν, είτε θέλουμε να ενισχύσουμε τις αποδόσεις μας, η διαχείριση χρόνου είναι η λύση στον προβληματισμό μας.
Κάθε μέρα ξυπνάμε και ακολουθούμε το ίδιο μονοπάτι, για να ζήσουμε μια μέρα ίδια με τη χθεσινή. Αυτό σημαίνει να είσαι ενήλικος;
Όλα φαίνονται πιο καθαρά και λιγότερο επείγοντα όταν τα κοιτάς από κάποια απόσταση. Όταν περάσει αρκετός χρόνος, μπορείς να βάλεις τα πράγματα στη σωστή τους προοπτική και να ξεχωρίσεις ποια είναι πραγματικά σημαντικά.
Το να μεγαλώνουμε δεν είναι κάτι άσχημο, αντιθέτως είναι προνόμιο, τέχνη και δώρο για τον καθένα. Το γκριζάρισμα των μαλλιών, το σκίσιμο των σελίδων του ημερολογίου κι ο εορτασμός των γενεθλίων μας είναι πάντα ένας λόγος για να νιώσουμε ευτυχισμένοι.
Ο χρόνος μπορεί να γιατρέψει τα πάντα, κάθε είδους ανοιχτή πληγή, κάθε είδους δυσάρεστη ανάμνηση που μπορεί να τριγυρνάει στο μυαλό και πεισματικά να μένει ζωντανή, χωρίς να θέλει να σβήσει.
Μεγαλώνω και δεν έχω χρόνο για χάσιμο, μεγαλώνω και δεν έχω καμία όρεξη να σε κάνω να με συμπαθήσεις ούτε και να είσαι μαζί μου με το στανιό.
© 2023 Σχεσεις και Συναισθηματα