Νόμιζα πως είχα χρόνο και έδινα το χρόνο μου στους άλλους.
Αστείρευτος θεωρούσα πως ήταν και έλεγα “δεν πειράζει μωρέ, θα έρθει και η δική μου στιγμή”.

Νόμιζα πως είχα χρόνο και έδινα το χρόνο μου στους άλλους.
Αστείρευτος θεωρούσα πως ήταν και έλεγα “δεν πειράζει μωρέ, θα έρθει και η δική μου στιγμή”.
Όνειρα… Ξέρεις ποια εννοώ, εκείνα που κάνεις όταν είσαι ξύπνιος, όταν ένα γλυκό χαμόγελο σου δίνει το ερέθισμα να πλάθεις ιστορίες, όταν μια ματιά ξεσηκώνει το είναι σου, όταν μια καλημέρα ομορφαίνει τη μέρα σου, όταν μια καληνύχτα σε συντροφεύει στα όνειρά σου…
Δεν θα επιστρέψουν. Και το συντομότερο που θα το δεχτούμε, το γρηγορότερο θα μπορέσουμε να συμμαζέψουμε τα κομμάτια της καρδιάς μας και να προχωρήσουμε.
Κοίτα με, σε αγαπώ με όλη την δύναμη της ψυχής μου, είμαι δίπλα σου σε κάθε ανηφόρα και κατηφόρα να σου πιάσω το χέρι. Είμαι εκεί για να χαρώ με την χαρά σου και να στεναχωρηθώ με τη λύπη σου, να σε καταλάβω, να σε νιώσω.
Αν προσθέσουμε στην υπερανάλυση μια ευαίσθητη καρδιά και μια αγνή ψυχή, αυτοί οι άνθρωποι γίνονται ακόμα πιο ευάλωτοι.
Βάλε στη ζωή σου ανθρώπους που θα αντιλαμβάνονται την αξία σου χωρίς να χρειάζεται να την αποδείξεις. Χωρίς να χρειάζεται να εξηγήσεις, να επενδύσεις, να αναλωθείς.
Θέλω τη ζωή μου πίσω! Ένα μήνυμα είναι αρκετό για να σου φτιάξει την ημέρα! Ένα μήνυμα χαράς που μοιράζεται και μοσχοβολά!
Κλάψε. Ζωή είναι και δε σου φέρεται πάντα με το γάντι. Κλάψε για όσα ήρθαν. Κλάψε για όσα έφυγαν. Λύγισε.
Ένα τεράστιο πηγαίο θησαυρό κρύβεις στα εσώψυχα σου κι εσύ τον καταχωνιάζεις σε σκοτεινά υπόγεια. Τον δανείζεις σε άδειες οντότητες που δεν εκτιμούν την αξία του. Τον χαρίζεις σε φτηνές και κενές υπάρξεις που δεν αναγνωρίζουν την πολυτιμότητα του. Τον φθείρεις σε κακοτράχαλες διαδρομές και τον σκορπίζεις αλόγιστα στους πέντε ανέμους…
Χανόμαστε καθημερινά σε ένα κυνήγι των υποχρεώσεων, των πρέπει, των φιλοδοξιών μας και ξεχνάμε ότι είμαστε άνθρωποι!
© 2023 Σχεσεις και Συναισθηματα