Δεν υπάρχει άνθρωπος σ’ αυτό το σύμπαν που να θεωρεί φυσιολογική προς το πρόσωπό του μια συμπεριφορά που να τον προσβάλλει, που να υποτιμά τη νοημοσύνη του, που να είναι σκάρτη και βουτηγμένη μέσα στο ψέμα.

Βιαζόμαστε να πούμε “ο άνθρωπός μας”.
Βιαζόμαστε να μπούμε σε μια οποιαδήποτε σχέση απελπιστικά για να καλύψουμε την θέση στο μαξιλάρι και καπάκι, όταν η θέση στο μαξιλάρι ψιλοεδραιωθεί, να καλύψουμε και την θέση στο προφίλ.
Ύστερα, αγαπάμε, δίνουμε την καρδιά μας ολόκληρη, σε ανθρώπους, που τελικά… φάνηκαν λίγοι.

«Η  γη δεν γεννά χειρότερο πλάσμα από τον αχάριστο» είχε πει ένας Ιταλός συγγραφέας (Ούγκο Μπέττι). Η αχαριστία είναι συνώνυμη της φαυλότητας, της αγνωμοσύνης και της δυστυχίας. Κι αν έχετε βρεθεί πολλές φορές στη δυσάρεστη θέση να σας φερθούν με αχαριστία, να ξέρετε πως οι δικές σας πληγές θα επουλωθούν πιο γρήγορα από εκείνες του ανθρώπου που τις δημιούργησε.