Πόσοι νομίζεις ότι είναι; Παραπάνω;
Να σου πω εγώ. Όχι.
Είναι τρία, τέσσερα με τη βία πέντε άτομα.
Είναι αυτά τα άτομα που θα σε νιώσουν πριν μιλήσεις, που θα σε αγκαλιάσουν πριν το ζητήσεις, που θα σου δώσουν πριν το χρειαστείς.

Πόσοι νομίζεις ότι είναι; Παραπάνω;
Να σου πω εγώ. Όχι.
Είναι τρία, τέσσερα με τη βία πέντε άτομα.
Είναι αυτά τα άτομα που θα σε νιώσουν πριν μιλήσεις, που θα σε αγκαλιάσουν πριν το ζητήσεις, που θα σου δώσουν πριν το χρειαστείς.
Σκέφτεσαι πάντα αυτό που θέλει ο κόσμος. Μα ο κόσμος ζητάει πολλά. Και είναι αμείλικτος. Και σου επιβάλλεται. Και ζητάει πράγματα που ούτε ο ίδιος δεν κάνει.
Υπάρχουν άνθρωποι που ζηλεύουν τις λιακάδες, που απέκτησες με τόσο κόπο, σε παρασύρουν στη βροχή τους και σε αφήνουν εκεί, κλέβοντας τον δικό σου φως από τον κόσμο σου.
Ο νευρωτικός, είναι ένας άνθρωπος ανώριμος, που δεν απολαμβάνει ολοκληρωτικά τη ζωή του, δεν ζει στο παρόν, και μονίμως διακόπτει τη βιωματική του διαδικασία.
Έχω παρατηρήσει πως όταν αισθάνομαι θυμό ή λύπη ή ανησυχία, υπάρχει μια αντίστοιχη φυσική αίσθηση στο στομάχι μου ή στο ηλιακό πλέγμα. Μερικές φορές, εάν είμαι πολύ εκνευρισμένος, αυτό το αίσθημα είναι τόσο ισχυρό, που δυσκολεύομαι να κοιμηθώ ή δεν έχω όρεξη να φάω. Μπορείς να μιλήσεις γι’ αυτό;
Το πρόβλημα με τον καταναλωτισμό είναι αυτή η δόλια υπόσχεση που μας δίνει κάθε φορά που σκεφτόμαστε εάν θα αγοράσουμε εκείνο το όμορφο ρολόι: αγόρασε ό,τι θέλεις και θα βρεις την ευτυχία! Μια υπόσχεση με πνοή Πυθίας και ένα ανεπαίσθητο ίχνος απειλής!
Είναι ωραίο να τα πηγαίνεις καλά με τους γύρω σου κι αυτοί καλά με σένα. Όσο και να το θες όμως και παρότι ακούγεται εύκολο θεωρητικά, πολύ φοβάμαι ότι είναι δύσκολο πρακτικά. Στην πραγματικότητα δε γίνεται να τα έχεις με όλους καλά διότι δεν ταιριάζουν όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους. Η διαφορά χαρακτήρων κι απόψεων δεν το επιτρέπει.
Παρατηρώντας και ζώντας σ’ αυτό τον κόσμο, τα συμπεράσματα που βγάζεις παίρνοντας τον στα σοβαρά, σε οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη κατάθλιψη. Βιωματικά και πρακτικά και όχι θεωρητικά, κατανοεί ο καθένας μας πως το απόφθεγμα “Γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα” είναι η κοντινότερη προσέγγιση της εποχής.
Κι αφού αγάπησα κάθε σκοτάδι της ψυχής σου, αφού λάτρεψα κάθε ναυάγιο της καρδιάς σου, αφού αγκάλιασα τρυφερά κάθε πληγή σου… κι αφού χάιδεψα κάθε πόνο σου, αφού άγγιξα απαλά κάθε φόβο σου, αφού φίλησα γλυκά κάθε δάκρυ σου… Κι αφού εσύ πιο απών κι απ’ τους απόντες, θυμήθηκα πως ξέχασα ν’ αγαπάω κι εμένα λίγο.
© 2023 Σχεσεις και Συναισθηματα