Και ποιος δε θέλει να δέχεται περισσότερα. Κι όμως, από μικρούς, μας μαθαίνουν ότι είναι καλύτερα να δίνεις παρά να παίρνεις. Τα καλά παιδιά και, αργότερα, οι καλοί άνθρωποι ξέρουν να δίνουν και δεν έχουν το νου τους στο να πάρουν.
Κατηγορία: Βιβλίο (Σελίδα 11 από 14)
Κάθε φορά που φέρνω στο μυαλό μου τη λέξη ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ, τη συνδέω με την ιδέα της ανακάλυψης, της δημιουργίας και της διαρκούς αποκάλυψης του ΕΜΕΙΣ που διευρύνει τη δομή του ΕΓΩ.
Πολλοί άνθρωποι ντρέπονται να νιώσουν ευτυχία στη ζωή τους ή να την αποδεχτούν και να το δηλώσουν δημόσια. Έχουν μάθει να πιστεύουν ότι η ευτυχία είναι εγωιστική γιατί ωθεί τον άνθρωπο να ικανοποιεί κάθε του ανάγκη, γεγονός που τον κάνει νάρκισσο, αναίσθητο στις ανάγκες των άλλων, ηδονιστή και εγωκεντρικό.
Υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες ανθρώπων. Κατά κάποια έννοια το λέμε αυτό, δεν υπάγεται βέβαια όλη η ανθρωπότητα σε αυτές μόνο τις τέσσερις κατηγορίες… Εκείνοι που δεν αντέχουν τη μοναξιά. Εκείνοι που νιώθουν ότι αντέχουν τη μοναξιά άμα χρειαστεί να το υποστούν. Εκείνοι που αισθάνονται ότι αγαπούν τη μοναξιά. Και κάποιοι που πιστεύουν πως, εντέλει, μοναξιά δεν υπάρχει, μια και παντού βρίσκεται ο Θεός…
Μου άρεσε εκείνη η φράση που διάβασα σε μια εργασία πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις: Δε μένεις εκεί όπου δε σε θέλουν.
Ο έρωτας – όπως και η αγάπη – δεν είναι συναίσθημα, αλλά συναισθηματική κατάσταση. Όμως ο έρωτας διαφέρει από την αγάπη. Κι αυτό γιατί η έλξη που νιώθουμε αυτόματα δημιουργεί μια έντονη ανάγκη εκτόνωσης. Άλλωστε δεν νοείται άνθρωπος… αξιοπρεπώς ερωτευμένος χωρίς να είναι ταυτόχρονα και συναισθηματικά ευάλωτος προς τον άνθρωπο που έχει ερωτευτεί. (Αλλιώς, αν δεν υπάρχει και λίγο πάθος, τι σόι έρωτας είναι αυτός;)
Σκάβοντας για να ανεβάσω ένα φράχτη που θα χώριζε το οικόπεδό μου από των γειτόνων μου, βρήκα θαμμένο στον κήπο ένα παλιό μπαούλο γεμάτο χρυσά νομίσματα.
