Αγαπητέ εαυτέ μου,
Κατηγορία: Χωρίς κατηγορία (Σελίδα 9 από 9)
ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ τόσο πολλές ευκαιρίες να αγαπήσουμε κι όμως είναι τόσο λίγες οι εκδηλώσεις αγάπης στον κόσμο.
ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΕΣ, αλλά είναι αλήθεια ότι ζούμε σε έναν κόσμο που κατακλύζεται από ανθρώπους κυνικούς και σκεπτικιστές. Πρόκειται για μια κατηγορία ατόμων που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να προβάλλουν την ανειλικρίνεια και την ανεντιμότητα που είναι σίγουροι ότι αποτελούν κοινό χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων. Είναι πεπεισμένοι ότι κάθε πράξη καλοσύνης και αγάπης υποκρύπτει κάποια υστεροβουλία.
Υπάρχει ένα παλιό γνωμικό: «Ο φόβος χτύπησε την πόρτα και όταν την άνοιξε η πίστη, κανείς δεν ήταν εκεί». Ο φόβος πηγάζει από τις αμφιβολίες που έχουμε. Το αντίδοτο στον φόβο είναι η πίστη.
Αν υπάρχει στη ζωή σας κάτι που σας δυσαρεστεί, σταματήστε να το σκέφτεστε με ανησυχία και να το συζητάτε! Η ενέργεια που επενδύετε σε αυτό το ζήτημα το κρατά ζωντανό. Αν «αποσύρετε» την ενέργειά σας, το πρόβλημα θα εξαφανιστεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι καβγάδες. Αν ο σύζυγός σας γυρίσει στο σπίτι εκνευρισμένος, προσπαθώντας να προκαλέσει καβγά, κι εσείς αρνείστε να τσακωθείτε, τι θα συμβεί; Δεν μπορεί να καβγαδίσει μόνος του!
Το σπίτι σας είναι ο παράδεισός σας, ένα καταφύγιο από τον εξωτερικό κόσμο. Όταν επιτρέπετε σ΄ένα μεγάλο ποσοστό από την τρέλα που κυριαρχεί εκεί έξω να εισβάλει στο σπίτι σας, εξαφανίζεται ή, τουλάχιστον, μειώνετε μια δυνητική πηγή γαλήνης.
Ενώ οι περισσότεροι από μας ασχολούμαστε με τη σωματική μας ασφάλεια και παίρνουμε διάφορα μέτρα για να την προστατέψουμε, πολύ συχνά ξεχνάμε ή παραμελούμε τη συναισθηματική και πνευματική «ασφάλειά» μας. Πρέπει όμως να το κάνουμε αυτό, τουλάχιστον μέχρι ενός ορισμένου σημείου, τιμώντας την ανάγκη μας για κάποιο βαθμό προσωπικής ζωής. Περισσότερα
Τη θέση των νύξεων και υπαινιγμών μπορεί να πάρει ο σαρκασμός, η γκρίνια, η κριτική, π.χ. «θες να βγούμε έξω ή πάλι είσαι κουρασμένος;» Σε αυτή την περίπτωση δεν εκφράζουμε ξεκάθαρα την επιθυμία μας. Επιπλέον, βάζουμε το σύντροφό μας σε κατάσταση άμυνας, αφού είναι σαν να τον κατηγορούμε που δεν ανταποκρίνεται στα θέλω μας.
