Μια φορά έφτασε στη ζούγκλα µια κουκουβάγια που είχε ζήσει αιχμάλωτη και εξήγησε σε όλα τα ζώα τις συνήθειες των ανθρώπων.
ΠερισσότεραΣυντάκτης: kiriakim (Σελίδα 29 από 157)
Η ανησυχία είναι ένα περιττό κακό, όταν πρόκειται για την ψυχική μας υγεία. Κάποιοι το θεωρούν μια κακιά συνήθεια που μπορεί να φύγει με την εξάσκηση. Κάποιοι πιστεύουν, ότι η ανησυχία μπορεί να εξυπηρετεί έναν σκοπό για τον εγκέφαλό μας, βοηθώντας μας να μάθουμε από παρελθοντικές εμπειρίες και να προετοιμαστούμε για τις επόμενες. Είτε καλή, είτε κακή η ανησυχία καταλαμβάνει το μυαλό μας, αφού επικεντρωνόμαστε σε αβέβαια μελλοντικά σενάρια που δεν μπορούμε να ελέγξουμε.
ΠερισσότεραΔεν είναι σπάνιες ή λίγες οι φορές που μέσω της θεραπείας, έχει διαπιστωθεί ότι τα ζευγάρια που δυσκολεύονται στις σχέσεις τους, συχνά καταλήγουν να επιλέγουν τη σιωπή ως μέσο διαχείρισης.
ΠερισσότεραΥπάρχει μια αλήθεια πίσω από κάθε στιγμή που ραγίζει η καρδιά σου.
Μια αλήθεια που όσο κι αν προσπαθήσεις να αποφύγεις, θα χρειαστεί να την αντιμετωπίσεις.
Αν και οι περισσότεροι από εμάς χρησιμοποιούμε τη λέξη ενσυναίσθηση πια για να αναφερθούμε επιστημονικά και στη συμπόνια, δεν είναι ακριβώς έτσι. Οι δύο λέξεις διαφέρουν έως ένα βαθμό. Συγκεκριμένα, η ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα κάποιος να «μπαίνει στα παπούτσια του άλλου», που περιλαμβάνει όχι μόνο τη βίωση της οπτικής του, αλλά και των ανάλογων συναισθημάτων του. Συμπόνια, από την άλλη, είναι εκτός από όλα τα προηγούμενα, η «ταύτιση», δηλαδή ένα βήμα παραπέρα.
ΠερισσότεραΣου έχει συμβεί ποτέ να κάνεις μια αρνητική πρόβλεψη και τελικά να επιβεβαιωθείς; Έχεις ποτέ σκεφτεί ότι η πρόβλεψη αυτή ενδεχομένως να σε επηρέασε σε τέτοιο βαθμό ώστε να διαμόρφωσε την έκβαση της κατάστασης;
ΠερισσότεραΠέρασε καιρός που γράφτηκε τούτο… πέρασε και χρόνος πολύς πια που δεν έχω ξεστομίσει το “μπαμπά”.
ΠερισσότεραΈνα μικρό παιδί ήθελε να παίξει στην παραλία με την άμμο. Η μητέρα του, είπε “Όχι! Η άμμος είναι υγρή και θα λερώσεις τα ρούχα σου!”
ΠερισσότεραΔιεκδίκησε τον σεβασμό από τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι. Τους φίλους, την οικογένεια, τους συναδέλφους. Τον υπάλληλο στο ταμείο που γνωρίζει σιωπηλά τις προτιμήσεις σου στη τροφή που καταναλώνεις και ας ντρέπεται να σου δείξει την αγάπη του με πιο εγκάρδιο τρόπο. Μα σου χαμογελά γιατί σε βλέπει συχνά και δεν σε λογαριάζει σαν μια πλαστική κάρτα πληρωμών. Τον άνθρωπο στο περίπτερο που παίρνεις τα τσιγάρα σου, τα εισιτήρια και ανταλλάζεις τα κέρματα σου με μια μυστικιστική σχεδόν ρουτίνα.
Περισσότερα