Μαθαίνουμε και εξελισσόμαστε και έχοντας ένα σύντροφο και μην έχοντας. Όμως ποιες είναι οι ανάγκες που μας ωθούν να κάνουμε σχέσεις;
Συντάκτης: kiriakim (Σελίδα 116 από 159)
Μάνα είναι μόνο μία κι η αγάπη που νιώθεις γι’ αυτή είναι σίγουρα κάτι μοναδικό. Πόσοι από εμάς όμως σταθήκαμε τυχεροί και υπήρξε στη ζωή μας μια δεύτερη μάνα που μας αγαπούσε, μας πονούσε και μας φρόντιζε το ίδιο;
Το σήκωμα των χεριών με δέος μπροστά σ’ αυτό που αποκαλούν «τα χάλια της ζωής μας» και στη συνέχεια η παραίτηση από κάθε προσπάθεια είναι ένας τρόπος με τον οποίο συνήθως αντιδρούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Άλλοι θυμώνουν με τον εαυτό τους ή με τη ζωή και πάλι παραιτούνται.
Δεν τον ξέρεις. Δε σε ξέρει ούτε αυτός. Δεν τον ψάχνεις, ούτε βιάζεται να σε βρει. Δε σε φαντάζεται, δεν ξέρεις αν είναι όμορφος ή άσχημος, δε γνωρίζεις αν μοιάζει με όσα έχεις ονειρευτεί. Ούτε σε νοιάζει να μάθεις ακόμα. Φτάνει που ξέρεις πως είναι κάπου εκεί έξω.
Έχω πολλά ράμματα για τη γούνα αυτής της μεγαλοκυρίας που λέγεται ευτυχία. Μου έχει σπάσει τα νεύρα με όσα ισχυρίζεται απολογούμενη που με έστησε.
Ναι, είπαμε, να είσαι ο εαυτός σου. Αλλά. Είναι και το τι εαυτό, μαγικά και αβίαστα, σου βγάζει ο κάθε ένας άνθρωπος ξεχωριστά.
Μάθαμε να φταίμε. Προκειμένου να μη φταίμε ποτέ, από φόβο μην κάνουμε λάθος ή μην τύχει και μας πουν εγωιστές, μελό και υπερβολικούς οι κριτές των πάντων, μάθαμε να φταίμε πάντα.
Εκείνοι που το παίζουν… Εκείνοι που νομίζουν πως σπουδάζοντας και διαβάζοντας ποίηση και μερικά βιβλία, απέκτησαν τόση καλλιέργεια, που αυτός ο κόσμος είναι τόσο μικρός για να τους χωρέσει και να τους καταλάβει!
