Είναι προφανές ότι αντικειμενικός σκοπός της ύπαρξής μας είναι η αναζήτηση της ευτυχίας. Ωστόσο… μια ζωή βασισμένη στην αναζήτηση της προσωπικής ευτυχίας δεν είναι, από τη φύση της, εγωιστική, εγωκεντρική και αξιολύπητη;
Δεν μπορεί κανείς στα σοβαρά να θεωρεί ότι μπορεί να ζει παραιτημένος από την αναζήτηση αυτού του δρόμου προς την αρμονία, την πληρότητα, την ευτυχία.
Ευτυχία είναι, κατά τη γνώμη μου, η ικανοποίηση να ξέρεις ότι είσαι στον σωστό δρόμο.
Ευτυχία είναι η εσωτερική ηρεμία που νιώθει αυτός που ξέρει προς τα πού πάει η ζωή του.
Ευτυχία είναι η σιγουριά ότι δεν είσαι χαμένος.
Στην καθημερινή μας ζωή, οι στόχοι είναι τα λιμάνια όπου πρέπει να φτάσουμε, ο δρόμος είναι τα βοηθήματα που έχουμε στη διάθεσή μας για να τα καταφέρουμε, και τον χάρτη θα μας τον προσφέρει η πείρα.
Δεν αμφιβάλλω ότι έχει σημασία να ξέρουμε πού βρισκόμαστε. Ωστόσο… χωρίς κατεύθυνση δεν υπάρχει δρόμος.
Ποιος είναι ο σωστός δρόμος;
Όταν ο δρόμος μου προσανατολίζεται σύμφωνα με την κατεύθυνση που δίνω στη ζωή μου, τότε είμαι στον σωστό δρόμο.
Όταν εγώ, ο δρόμος και η πορεία μου συμπίπτουν, έχω την ικανοποίηση ότι βαδίζω σωστά, είμαι ήρεμος, τα έχω καλά με τον εαυτό μου και είμαι ευχαριστημένος.
Το θέμα δεν είναι μόνο να έχεις διάθεση να ζεις, είναι και να ξέρεις προς τι, για ποιο λόγο ζεις. Κι αυτό, μας αρέσει ή δεν μας αρέσει, συνεπάγεται προσωπική απόφαση.
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο “ο δρόμος της ευτυχίας” του Χόρχε Μπουκάι – εκδ. opera