Μερικοί από εμάς φοβόμαστε να πάρουμε αποφάσεις για τη ζωή μας και θέλουμε να μας πουν οι άλλοι τι να κάνουμε.
Πώς μπορούν να το κάνουν;
Γνωρίζουν γιατί επιλέξαμε να γεννηθούμε;
Γνωρίζουν ποια μαθήματα έχουμε έρθει να πάρουμε;
Γνωρίζουν ποια βιώματα θα μας δώσουν τις ευκαιρίες που έχουμε επιλέξει να χρησιμοποιήσουμε ή όχι;
Γνωρίζουν τι θα μας κάνει ευτυχισμένους;
Εμείς γνωρίζουμε τι χρειάζονται εκείνοι να βιώσουν για να μάθουν τα μαθήματά τους;
Γνωρίζουμε το σκοπό της ζωής τους;
Αυτό που κάνει εμάς ευτυχισμένους και γεμάτους μπορεί να μην είναι καθόλου αυτό που εκείνοι χρειάζονται.
Μπορεί να βρίσκουν νόημα και ευχαρίστηση σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση.
Δεν χρειαζόμαστε τους άλλους να μας λένε τι να κάνουμε. Τους χρειαζόμαστε να μας στηρίζουν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και στη συνέχεια πραγματοποίησης των στόχων μας.
Και αυτό είναι που μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτούς. Να τους στηρίζουμε στην επιλογή και στη πραγματοποίηση των στόχων τους.
Εμείς δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τους στόχους τους.
Εκείνοι δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τους δικούς μας.
Εμείς μπορούμε να τους στηρίζουμε.
Εκείνοι μπορούν να μας στηρίζουν.
Γι’ αυτό ας ερωτηθούμε μέσα μας και να θυμηθούμε γιατί έχουμε γεννηθεί. Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μας. Μόνο εμείς γνωρίζουμε.
Κανένας άλλος δεν μπορεί να μας το πει.
Μπορούμε να ξεκινήσουμε ρωτώντας τον εαυτό μας:
Τι απολαμβάνω να κάνω;
Ποια εργασία ή δραστηριότητα μού δίνει νόημα και πληρότητα;
Πώς μπορεί η ζωή μου να συνδεθεί με τους ανθρώπους γύρω μου και ίσως και να ωφεληθεί απ’ αυτούς;
Ποιες είναι οι ικανότητες και τα ταλέντα που θα ήθελα να αναπτύξω και να χρησιμοποιήσω;
Μπορεί να χρειαστεί να αφήσουμε τον κοινωνικό προγραμματισμό για το ποιος αξίζει και ποιος είναι σημαντικός.
Μπορεί να χρειαστεί να επιλέξουμε ανάμεσα στην ασφάλεια και τη δημιουργικότητα ή ανάμεσα στα χρήματα και το νόημα.
Μπορεί να χρειαστεί να ακολουθήσουμε τα δικά μας εσωτερικά συναισθήματα αντί για τις κοινωνικές πιέσεις.
Μπορεί να χρειαστεί να αποδεχτούμε το να είμαστε διαφορετικοί και να νιώθουμε ασφαλείς και άνετοι.
Μπορεί να χρειαστεί να αφήσουμε την ανάγκη να μας εγκρίνουν οι γύρω μας και να συμφωνούν μαζί μας.
Μπορεί να μην χρειαστεί να κάνουμε κανένα από τα παραπάνω.
Όλα εξαρτώνται από το γιατί έχουμε δημιουργήσει αυτά τα σώματα.
Η ζωή μας ανήκει σ’ εμάς και εμείς είμαστε υπεύθυνοι να δημιουργήσουμε τη ζωή που συμπίπτει με τις εσώτερες αξίες και πεποιθήσεις μας.
Η αγάπη, η δημιουργικότητα και το νόημα είναι καλύτερα κίνητρα από την ασφάλεια, την αναγνώριση ή την αξία.
Όταν δημιουργούμε με χαρά και βελτιώνουμε τον κόσμο γύρω μας, το σύμπαν φροντίζει τις βασικές μας ανάγκες. Μπορεί να μην είμαστε πλούσιοι (ή μπορεί και να είμαστε), αλλά ζούμε ζωή γεμάτη ευτυχία, γαλήνη, αγάπη, ικανοποίηση και νόημα.
Μερικοί από εμάς φοβόμαστε μήπως κάνουμε λάθος επιλογή.
Είναι καλύτερα να κάνουμε «λάθος» επιλογή και μαθαίνοντας απ’ αυτό να διορθώσουμε το δρόμο μας, παρά να στέκουμε ακίνητοι χωρίς να κάνουμε καμία επιλογή.
Καμία επιλογή είναι σαν να επιλέγουμε την αποτελμάτωση.
Μέσα μας γνωρίζουμε γιατί είμαστε εδώ.
Ας διαλογιζόμαστε καθημερινά ζητώντας εσωτερική καθοδήγηση.
Αν δεν θυμόμαστε, ας πάρουμε μια εβδομάδα για να αποσυρθούμε στη σιωπή μέχρι να μπορούμε να ακούσουμε τη φωνή της σοφίας μέσα μας.
Οι άλλοι μπορούν να μας βοηθήσουν με τις ερωτήσεις και τη στήριξή τους, αλλά μόνο εμείς έχουμε τις απαντήσεις.
Μπορούμε να βοηθήσουμε τους άλλους με τις ερωτήσεις και τη στήριξή μας, αλλά μόνο εκείνοι έχουν τις απαντήσεις τους.
http://sxeseis-kai-sunaisthimata.com
πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Σκεφθείτε ελεύθερα» του Ρόμπερτ Ήλια Νατζέμυ