«Σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς» κι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Έτσι μας έμαθαν στα παραμύθια! Μεγαλώσαμε με την αίσθηση ότι προσπαθούμε πολύ μέχρι να φτάσουμε στο πολυπόθητο γεγονός (συμβίωση-γάμος) και μετά το κενό.
Αλήθεια, πώς να ήταν η επόμενη μέρα στη ζωή της Χιονάτης; Ο πρίγκιπας παρουσιάστηκε δυνατός, θαρραλέος κι αποφασιστικός όταν εκείνη βρισκόταν σε πραγματική ανάγκη. Τον είδε, τον αγάπησε μέσα από το πρίσμα της επίλυσης του προβλήματός της.
Μετά; Όταν δε θα είχε πλέον πρόβλημα; Τον έβλεπε με τα ίδια μάτια;
Η ερωτική εμπειρία έρχεται στη ζωή μας αυθόρμητα. Είναι το κύμα που μας ανεβάζει, μας συνεπαίρνει, μας αλλοιώνει την πραγματικότητα πρόσκαιρα. Όταν όλο αυτό περάσει μένει ο ρεαλισμός μιας μόνιμης σχέσης.
Η ποιότητα στη συντροφική σχέση δυο ατόμων που κόπιασαν να έρθουν ως εδώ, χρειάζεται υπομονή, ψυχραιμία, επιμονή, προσπάθεια για να υποστηριχθεί η αγάπη, ο έρωτας και η αφοσίωση στον άλλον.
Η επιτυχία στη συντροφικότητα βασίζεται στην ποιότητα της επικοινωνίας. Σ’ ένα οποιοδήποτε ζευγάρι εκτός από δυο αυτούσια μεμονωμένες προσωπικότητες, υπάρχει ένας «κοινός εαυτός».
Μια οντότητα που απαρτίζεται από στοιχεία που αγαπάμε ο ένας στον άλλον, από κοινά όνειρα, κοινές σκέψεις, συμπεριφορές και εμπειρίες. Συνάμα προσθέτω σε αυτή την οντότητα και εκείνα τα χαρακτηριστικά που είμαστε διαμετρικά αντίθετοι ο ένας με τον άλλον. Αυτά όταν θέλουμε να αλλάξουμε στον σύντροφό μας ή και στον εαυτό μας (οι πιο φωτισμένοι).
Όταν έχουμε απέναντί μας τον σύντροφό μας ουσιαστικά μιλάμε στον «κοινό εαυτό». Πολλές φορές όταν τσακωνόμαστε, κακοποιούμε συναισθηματικά αυτή την μοναδικά ξεχωριστή ύπαρξη και όχι τον άλλον. Στη μόνιμη σχέση ο άλλος δεν είναι έξω από εμάς είναι μέσα μας.
Πολλές φορές, λοιπόν, στην προσπάθειά μας να επιβληθούμε αντί να επικοινωνήσουμε στην πραγματικότητα τσαλαπατάμε το «κοινό εγώ». Στη μάχη αναζήτησης δίκιου, κανείς δεν είναι νικητής.
Η αιτία της μη αποδεκτής συμπεριφοράς του συντρόφου δε βρίσκεται στην κακή πρόθεση αλλά στην αδυναμία του. Επικοινωνία δεν είναι να μιλάς μόνο, αλλά κυρίως να ακούς. Ακούς προσεκτικά τα παράπονα του συντρόφου σου, αφήνοντας κατά μέρος αμυντικές συμπεριφορές. Κάθε σύγκρουση επιφανειακά τραυματίζει, όμως στο βάθος βρίσκεται η ρίζα της δυστυχίας του άλλου.
Κάθε σύγκρουση για μένα είναι ευκαιρία να δω τα άλυτά μου, τα εσωτερικά μου παιδέματα. Ο άλλος δεν είναι αυτός που προκαλεί οδύνη. Είναι απλά ο συναισθηματικός καθρέπτης.
Αποστρέφομαι τον άλλο, σημαίνει ότι αποστρέφομαι ένα κομμάτι του «κοινού εγώ». Είναι σημαντικό σε μια μόνιμη σχέση να γίνει κατανοητό ότι η επικοινωνία είναι κάτι που μαθαίνεται, που χτίζεται από τις προκλήσεις, τις καθημερινές αντιξοότητες και τη διαχείρισή τους.
Μαθαίνω να επικοινωνώ σημαίνει ότι μαθαίνω να εξωτερικεύω τα αυθεντικά μου αισθήματα το γνήσιο εγώ και μιλάω γι’ αυτό. Παράλληλα επιστρατεύω απεριόριστη αποδοχή, ένα ζευγάρι ενεργητικά αυτιά που δέχονται τη γνησιότητα του συντρόφου τους χωρίς να σοκάρονται ή να παθαίνουν θυμό.
Τέλος, η σωματική επικοινωνία, καθημερινά είναι αυτή που θα ολοκληρώσει, που δυναμώνει, θεραπεύει τον «κοινό εαυτό» και διατηρεί ζωντανή τη σχέση.
Ο Sam Keen στο έργο “To love and be loved” αναφέρει σχετικά: «Δε φτάνουμε στην αγάπη βρίσκοντας ένα τέλειο άνθρωπο αλλά μαθαίνοντας να βλέπουμε έναν ατελή άνθρωπο τέλεια».
http://sxeseis-kai-sunaisthimata.com
Πηγή Της Σοφίας Δρόσου