Η έννοια της επιθετικότητας χρησιμοποιείται με δύο σημασίες: μια γενική που αναφέρεται στο δυναμισμό και την ενέργεια ζωής με την οποία ένα άτομο ικανοποιεί τις ανάγκες του, και μια πιο στενή, που είναι συνυφασμένη με βιαιότητα και εχθρική συμπεριφορά.
Μια μορφή βίας που απασχολεί ιδιαίτερα τους ερευνητές και εμφανίζεται συχνά στο σχολείο είναι ο εκφοβισμός (bullying) ή η θυματοποίηση, που δυσχεραίνουν την προσαρμογή των παιδιών.
Σύμφωνα με τον Olweus, ο εκφοβισμός μπορεί να οριστεί με τον ακόλουθο τρόπο: «ένας μαθητής γίνεται αντικείμενο εκφοβισμού ή θυματοποιείται όταν υποβάλλεται, κατ’ επανάληψη και κατ’ εξακολούθηση, σε αρνητικές ενέργειες από έναν ή περισσότερους άλλους μαθητές». Η αρνητική ενέργεια μπορεί να είναι λεκτική (πειράγματα, απειλές, ειρωνείες κ. ά.), σωματική (χτυπήματα, σπρώξιμο κ. ά.), όπως και ψυχολογική (συκοφάντηση, αποκλεισμός από ομάδα, απομόνωση κ. ά.).
Για να υφίσταται εκφοβισμός πρέπει να υπάρχει διαφορά δύναμης, με την έννοια ότι ο μαθητής, ο οποίος εκτίθεται στις αρνητικές ενέργειες, δυσκολεύεται να αμυνθεί και είναι αβοήθητος έναντι εκείνου που τον παρενοχλεί. Αντίθετα, ο εκφοβισμός δεν υφίσταται όταν παλεύουν ή φιλονικούν δυο μαθητές περίπου της ίδιας σωματικής ή ψυχολογικής δύναμης.
Η θυματοποίηση χωρίζεται περαιτέρω σε άμεση και έμμεση. Η άμεση θυματοποίηση αναφέρεται στην ανοιχτή επίθεση εναντίον του παιδιού – στόχου, ενώ η έμμεση θυματοποίηση πραγματοποιείται μέσω της απομόνωσης και του αποκλεισμού του παιδιού – στόχου από ομαδικές δραστηριότητες.
Στο σχολείο και σε άλλους χώρους όπου συχνάζουν νέοι, συχνά, πηγή των συγκρούσεων αποτελεί η χαμηλή αυτοεκτίμηση. Κατανοούν τη σύγκρουση και τη βιώνουν μόνον ως μια πάλη που πάντα καταλήγει σ’ έναν κερδισμένο και σ’ ένα χαμένο. Η θυματοποίηση ή η ταπείνωση του άλλου αποτελούν μερικές φορές τα μέσα που έχουν οι μαθητές για να αναπληρώσουν την αυτοεκτίμησή τους και να αποκτήσουν κύρος μεταξύ των συνομηλίκων.
http://sxeseis-kai-sunaisthimata.com
πηγή: Από το βιβλίο «Σχολική βία» της Ε. Τρίγκα – Μερτίκα