Μερικές φορές χρειάζεται να «φάει» κανείς μια δυνατή κλωτσιά για να συνειδητοποιήσει ότι οι άνθρωποι είναι πιο σημαντικοί από τα πράγματα. Κινδυνεύεις να γίνεις ένα θύμα πρώτης γραμμής, αν έχεις σε μεγαλύτερη προτεραιότητα την απόκτηση υλικών αγαθών και όχι την ανθρώπινη ζωή, ιδιαίτερα τη δική σου.
Αν αφιερώσεις τον εαυτό σου σε πράγματα, γεγονότα, ή χρήματα, το πιο πιθανό είναι να απογοητευτείς βαθιά.
Εκείνοι που προσανατολίζονται αποκλειστικά και μόνο στα πράγματα, έχουν μεγάλες δυσκολίες στις σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους.
Βρίσκουν ότι η κουβέντα με τους άλλους ανθρώπους είναι αγγαρεία – και γι’ αυτό τις περισσότερες φορές προτιμούν να μιλούν στους άλλους, αντί με τους άλλους, να τους διατάζουν και να τους χρησιμοποιούν, προκειμένου να αποκτήσουν πράγματα.
Οι άνθρωποι που εισπράττουν τις διαταγές ενοχλούνται απ’ τις προσπάθειες του άλλου να τους μεταβάλλει σε συναισθηματικούς δούλους και προτιμούν να μένουν μακριά από τον «άνθρωπο των αντικειμένων», που στρέφεται έτσι όλο και πιο πολύ στα πράγματα, επαναλαμβάνοντας αιώνια τον κύκλο αυτό.
Τελικά, ο «άνθρωπος των αντικειμένων» μένει μόνος του, μη έχοντας παρά τα αντικείμενα για παρηγοριά.
Όμως τα πράγματα δεν μπορούν να σε παρηγορήσουν: είναι στείρα, νεκρά, χωρίς αγάπη. Τα πράγματα δεν μπορούν να ανταποδώσουν την αγάπη σου – κι έτσι, οι τελικές απολαβές της υπερβολικής αφοσίωσης στην επιτυχία και την απόκτηση αγαθών, είναι η μοναξιά και η απογοήτευση.
Το σημαντικότερο αγαθό στον κόσμο είναι οι άνθρωποι και τα ζωντανά πλάσματα.
Αν δεν νιώθεις γύρω σου τη ζωή να σφύζει κι εσύ να συμμετέχεις σε αυτή, δεν έχεις καμία δυνατότητα χαράς. Αν χανόταν η ζωή από τη γη, τίποτα στον κόσμο δεν θα είχε και δε θα έδινε νόημα. Η ζωή είναι το μόνο πράγμα που μετράει.
Αν βλέπεις ότι θυσιάζεις καθημερινά τις ανθρώπινες σχέσεις, με αντάλλαγμα τον υλικό πλούτο, τα χρήματα και την κοινωνική θέση, ρώτησε τον εαυτό σου τι πραγματικά θα σου εξασφαλίσει η κατοχή τέτοιων πραγμάτων.
Αν δεν έχεις ανθρώπους ν’ αγαπήσεις και να σ’ αγαπήσουν, αν έχεις χάσει κάθε συναίσθημα απέναντι στη ζωή, τότε όλα τα αποκτήματά σου είναι «στάχτη».
Δες κριτικά την αντίληψη, που σου υπαγορεύει ότι χρειάζεσαι όλο και περισσότερα πράγματα, για να βελτιώσεις την ποιότητα της ζωής σου.
Πολλοί πλούσιοι άνθρωποι μιλούν με νοσταλγία για τις φτωχές, στερημένες εποχές της ζωής τους, τότε που ήξεραν να απολαμβάνουν τα απλά πράγματα, τότε που μπορούσαν ακόμη να πιστέψουν σε μια αγάπη· που να μη φέρει πάνω της τη «σφραγίδα» του χρήματος.
Δε χρειαζόμαστε μεγάλα πλούτη για να νιώσουμε ευτυχισμένοι.
Κοιτάξτε τα μικρά παιδιά, όταν δεν τα έχουν «χαλάσει». Δε χρειάζονται ούτε χρήματα, ούτε παιχνίδια, ούτε τίποτα. Άφησέ τα μόνα τους και θα δεις πώς χαίρονται που είναι ζωντανά.
Το ίδιο μπορείς κι εσύ, φτάνει να είσαι πρόθυμος να αντιστρέψεις τις προτεραιότητές σου και να δώσεις έμφαση σ’ αυτό που πραγματικά αξίζει στη ζωή.
Http://Sxeseis-kai-sunaisthimata.com
Πηγή: Κείμενο της Μαρίας Βέργου