Στο παρελθόν, τότε που υπηρετούσα στους Πεζοναύτες, χτύπησα τα χέρια μου σε ένα ατύχημα. Οι γιατροί περίμεναν λίγες μέρες να υποχωρήσει το πρήξιμο, για να εξετάσουν αν αισθανόμουν τα δάχτυλά μου κι αν μπορούσα να τα κουνήσω.
Στην εξέταση παρευρισκόταν κι ο λοχίας της διμοιρίας μου.
«Προσπάθησε να κουνήσεις το πρώτο δάχτυλο του δεξιού χεριού σου», μου είπε ο γιατρός.
Προσπάθησα, όπως μου είπε, αλλά δεν έγινε τίποτα.
«Δεν μπορώ», του απάντησα, κι αυτός είπε πως θα ξαναπροσπαθούσαμε την επόμενη μέρα.
«Για περιμένετε μια στιγμή», επενέβη ο λοχίας μου. «Κούνα το πρώτο δάχτυλο του δεξιού χεριού σου τώρα αμέσως!»
Αγωνίστηκα. Το δάχτυλο κουνήθηκε.
Κατά καιρούς θυμόμουν αυτό το περιστατικό, όποτε άκουγα τον εαυτό μου ή κάποιον άλλο να λέει ότι θα προσπαθούσε να καταφέρει κάτι. Αυτή η λέξη θα έπρεπε να συνοδεύεται από μια προειδοποιητική ταμπέλα:
Προσοχή:
Οι αρχές προειδοποιούν ότι η λέξη «προσπαθώ» είναι επικίνδυνη και κρύβει τεράστια δύναμη επίδρασης στη συμπεριφορά σας. Είναι τοξική. Επιβάλλεται προσεκτική χρήση της.
Μετά από τόσα χρόνια, κι εγώ ο ίδιος ακόμα χρειάζεται να πολεμώ τον ιό «προσπαθώ». Υπάρχουν φορές που θέλω να προσπαθήσω, ενώ στην πραγματικότητα θα έπρεπε να ενεργώ.
https://sxeseis-kai-sunaisthimata.com
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Μαθήματα αυτοπεποίθησης» του Walter Anderson – εκδ. διόπτρα