Κάποιοι γονείς που δυσκολεύονται να αποχωριστούν το παιδί τους, γίνονται αδιάκριτοι, παρεμβατικοί και υπονομεύουν τη σχέση του ζευγαριού.
Για παράδειγμα, κάνουν υποτιμητικά σχόλια για το σύντροφο του παιδιού τους ή άνισες συγκρίσεις ή κακεντρεχείς παρατηρήσεις. Όλα τα παραπάνω επιδρούν στη συναισθηματική ζωή του ζευγαριού με τον ακόλουθο τρόπο: ο σύντροφος συσσωρεύει θυμό σε περίπτωση που ο άλλος δεν τον υποστηρίζει στα υποτιμητικά σχόλια των “τρίτων” και απομακρύνεται συναισθηματικά. Επιπλέον, αν π.χ. τα πεθερικά φέρονται στο παιδί τους σαν να μην έχει ακόμα ενηλικιωθεί, τότε το παιδί τους αποδυναμώνεται στα μάτια του συντρόφου του και χαλάει η εικόνα του ενήλικου άντρα/ της ενήλικης γυναίκας. Ποιος θα ήθελε να έχει σεξουαλικές επαφές με ένα παιδί;
Μία από τις μεγάλες παγίδες είναι και η οικονομική εξάρτηση. Μέσω αυτής οι γονείς εμποδίζουν την αυτονομία των παιδιών τους και τα κρατάνε δέσμια στους κόλπους της οικογένειας. Συχνά ο λόγος που το κάνουν αυτό είναι γιατί ξέρουν ότι αν δεν υπήρχε αυτή η εξάρτηση, τα παιδιά τους μπορεί και να μην ήθελαν να έχουν επαφές μαζί τους. Ένας ακόμη λόγος είναι ότι τα ψυχικά δεσμά που επιβάλλουν στα παιδιά τους χρησιμεύουν στο να καθυστερούν τη στιγμή που οι δύο γονείς ως σύντροφοι πλέον θα βρεθούν μόνοι τους. Επομένως χρησιμοποιούν τα παιδιά τους για να καλύψουν τα κενά του γάμου τους.
Η λύση δεν είναι να απομακρυνθεί κανείς από την οικογένειά του γιατί μακροπρόθεσμα αυτό θα έχει ψυχικό κόστος. Δεν λύνεται το πρόβλημα όταν το αποφεύγεις. Η λύση είναι να ενηλικιωθούν οι σύντροφοι και να γίνει οριοθέτηση των σχέσεων μεταξύ ενηλίκων. Αυτό σημαίνει ότι θα αποφασίσουν αν θα εξαρτώνται οικονομικά από τους γονείς τους και με ποιο ψυχικό κόστος. Επίσης, στην ενηλικίωση συνεπάγεται ότι όποια παράπονα έχουν οι σύντροφοι μεταξύ τους δεν τα εκμυστηρεύονται στους γονείς τους, γιατί λέγοντάς τα, τους δίνουν την αφορμή για να παρέμβουν.
Το βασικό είναι να ξέρει το ζευγάρι πού να τραβήξει τη διαχωριστική γραμμή έχοντας υπόψη του ότι μπορεί να δυσαρεστηθούν κάποιοι. Οφείλει να κοιτάξει τη δική του οικογένεια και να επενδύσει στο χτίσιμό της. Αν οι “τρίτοι” δεν το καταλαβαίνουν, αυτό είναι δικό τους πρόβλημα. Το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν μπορεί να ευχαριστεί τους πάντες ανά πάσα στιγμή και οφείλει να κοιτάξει πρώτα τις δικές του ανάγκες γιατί αλλιώς αν υποχωρήσει από τύψεις, κανείς δεν πρόκειται να περάσει καλά.
http://sxeseis-kai-sunaisthimata.com
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο της ψυχολόγου Αντιγόνης Κεμερλίογλου “Γάμος σχέση στοργής ή σχέση οργής;”