Μέσα σε αυτό τον εκπληκτικό κόσμο που ζούμε, κάθε συνάντηση και κάθε ευκαιρία γνωριμίας εξυπηρετεί έναν σπουδαίο σκοπό. Τίποτα δεν συμβαίνει καθαρά από τύχη.

Μέσα σε αυτό τον εκπληκτικό κόσμο που ζούμε, κάθε συνάντηση και κάθε ευκαιρία γνωριμίας εξυπηρετεί έναν σπουδαίο σκοπό. Τίποτα δεν συμβαίνει καθαρά από τύχη.
Χάνουμε ανθρώπους από τη ζωή μας και καθόμαστε μετά να χάνουμε χρόνο σκεπτόμενοι τα “γιατί”. Γιατί μου μίλησε τόσο άσχημα, γιατί έβγαλε ξαφνικά όλη αυτή την κακία, γιατί χάθηκε, γιατί δε μιλάμε και δε γελάμε όπως πριν, γιατί δε με συγχώρεσε αν έφταιξα κάπου.
Προσπαθώντας συνεχώς να βρεις το δίκιο σου, χάνεις την ίδια σου τη ζωή. Στην τελική, η ψυχική σου ηρεμία, έχει μεγαλύτερη βαρύτητα, από την δικαίωση της σκέψης σου.
«Σχεδόν τίποτα. Σχεδόν καλά. Σχεδόν μαζί. Σε αυτή τη λέξη την πονηρή, ναυάγησε ολόκληρη η ζωή μου. Τι κρίμα. Και ήταν σχεδόν δύο βήματα η στεριά». . . Αλκυόνη Παπαδάκη
Σχεδόν . . .
Κάθε στιγμή της ζωής μας κρέμεται από λέξεις. Η ευτυχία και η δυστυχία μας εξαρτάται από τις λέξεις των άλλων κι από αυτές που θα πούμε. Πολλές φορές μία λέξη είναι αρκετή για ν’ ανατρέψει τα πάντα. Μία λέξη που ειπώθηκε την κατάλληλη στιγμή, μια λέξη που δεν ειπώθηκε ποτέ όταν θέλαμε να την ακούσουμε.
Δεν πονάει τόσο η απουσία σου τελικά. Νόμιζα πως θα δεν θα αντέξω, αλλά συνειδητοποιώ ότι η παρουσία σου ήταν αυτή που με πόναγε. Ναι, όπως ακριβώς σου τα λέω είναι. Μια παρουσία τοξική στη ζωή μου, που το φινάλε ήταν να χάσω εμένα.
«Αυτή πια η ανόητη προσμονή σου πως οι άλλοι κάποτε θα αλλάξουν. Ξέχνα την, να χαρείς. Οι άλλοι την έχουν καταβρεί στην πουπουλένια σου πλατούλα. Εσύ να αλλάξεις ρότα. Τώρα. Αν μπορείς» – Αλκυόνη Παπαδάκη
Μας αρέσει να πιστεύουμε πως σμίγουμε καρμικά, πως χωρίζουμε μοιραία και πως τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία.
Καταλαβαίνω απόλυτα. Έχεις κουραστεί να γνωρίζεις ανθρώπους που δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες σου. Που δε σε έχουν ως προτεραιότητα στη ζωή τους, που νιώθεις ότι δεν θέλουν να περνούν χρόνο μαζί σου και απλά σε χρησιμοποιούν για να ικανοποιήσουν κάποιες ανάγκες τους.
Έχουμε την τάση οι άνθρωποι να προσπαθούμε απεγνωσμένα να διατηρήσουμε τη φαινομενική ισορροπία που χαρακτηρίζει τις ζωές μας, πέφτοντας στην παγίδα του συμβιβασμού και της αποδοχής. Ακολουθώντας μια προκαθορισμένη ρουτίνα που μας προσφέρει τον έλεγχο που πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε, βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στη μουντή καθημερινότητά της.
© 2025 Σχεσεις και Συναισθηματα
Θέμα εμφάνισης από τον Anders Noren — Πάνω ↑