Δεν μένουνε μόνοι τους οι άνθρωποι επειδή είναι αδύναμοι.

Μία φράση που διάβασα κάποτε και μου έμεινε αξέχαστη ήταν: “Αφού είναι τόσοι άνθρωποι μόνοι, γιατί υπάρχουν τόσοι άνθρωποι μόνοι;”
Είναι υπέροχη η κοινωνικότητα, η παρέα, το γέλιο, οι κουβέντες, η εξωστρέφεια. Είναι όμως σπουδαίο να μπορείς να μένεις στο δωμάτιό σου, εσύ κι ο εαυτός σου. Μόνο. Νιώθοντας την ανάσα σου, την ησυχία και τη σιωπή του χώρου, αυτό το κενό, που οδηγεί στης καρδιάς το γέμισμα.
Θαρρείς πως κάποιοι άνθρωποι, περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους και μόνο, πως υπάρχει μόνο ο κόσμος τους και τίποτε πιο πέρα. Οι ανάγκες τους να βρίσκονται στο κεφαλόσκαλο και όλοι οι άλλοι να είναι συνειδητά και μονίμως στην απ’ έξω.
Πλησιάζουν Χριστούγεννα… οι δρόμοι φόρεσαν τα γιορτινά τους έτοιμοι να υποδεχτούν τα παιδιά που κοιτάνε όλο θαυμασμό με τα αθώα ματάκια τους, έχοντας την ελπίδα μήπως κατά τύχη ξεπροβάλλει ο Άγιος Βασίλης! Τα σπίτια στολισμένα, άνθρωποι βιαστικοί ετοιμάζονται πυρετωδώς για τις πιο ξεχωριστές μέρες του χρόνου! Γέλια ακούγονται από κάποιες πόρτες και φωνές παιδιών! Μοσχομυρίζει η γειτονιά κουραμπιέδες και μελομακάρονα!
Το να ανοίγετε κάθε βράδυ την πόρτα σ’ ένα σπίτι στο οποίο δε σας περιμένει κανείς, τουλάχιστον άνθρωπος, δεν είναι και τόσο τρομακτικό τελικά. Για σκεφτείτε το λίγο. Πιο τρομακτικό θα ήταν αν σας περίμενε ένας άνθρωπος τον οποίο πια δεν αντέχετε ή κάποιος που θα σας έλεγε ένα αδιάφορο “καλησπέρα” χωρίς καν να σας κοιτάξει.
Το να ανοίγετε κάθε βράδυ την πόρτα σ’ ένα σπίτι στο οποίο δε σας περιμένει κανείς, τουλάχιστον άνθρωπος, δεν είναι και τόσο τρομακτικό τελικά. Για σκεφτείτε το λίγο. Πιο τρομακτικό θα ήταν αν σας περίμενε ένας άνθρωπος τον οποίο πια δεν αντέχετε ή κάποιος που θα σας έλεγε ένα αδιάφορο “καλησπέρα” χωρίς καν να σας κοιτάξει.
© 2025 Σχεσεις και Συναισθηματα
Θέμα εμφάνισης από τον Anders Noren — Πάνω ↑