Έχουμε γίνει υπερβολικά σοβαροί με τα πάντα, υπερβολικά σφιγμένοι, υπερβολικά στρεσαρισμένοι. Ταυτίζουμε την ωριμότητα με τη σοβαρότητα και πιστεύουμε ότι μόνο μέσω της νηφάλιας και βαθιάς σκέψης γινόμαστε σοφοί.
ΠερισσότεραΕτικέτα: Λέο Μπουσκάλια
Μ’ αρέσει η σκέψη πως την ημέρα που γεννιέται κανείς, του χαρίζουν τον κόσμο σαν δώρο γενεθλίων. Ένα υπέροχο κουτί με εξαίσιες κορδέλες! Μερικοί δεν κάνουν τον κόπο ούτε τις κορδέλες να λύσουν, όχι να ανοίξουν το κουτί. Κι όσοι το ανοίγουν, περιμένουν να βρουν μόνο το θαύμα, την ομορφιά, την έκσταση. Ξαφνιάζονται που υπάρχει στη ζωή και ο πόνος και η απελπισία, η μοναξιά και η σύγχυση.
Η ζωή είναι κάτι πολύ περισσότερο από βόλεμα. Συχνά ακούμε για ανθρώπους που παραμένουν σε μια αποτελματωμένη σχέση και αρκούνται στα λίγα ψίχουλα αγάπης που τους πετάνε, με τη δικαιολογία ότι «έτσι είναι η ζωή».
Ο καθένας από εμάς έχει αναρωτηθεί τι είναι το ουσιαστικό για τη ζωή του; Τι είναι αυτό, για το οποίο αξίζει να ζει και να παίρνει νόημα η ύπαρξή του;
ΛΙΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ είναι πιο καταστροφικά και εξευτελιστικά από την επιπόλαιη υποτίμηση του άλλου.
Ο Λέο Μπουσκάλια μέσα από το βιβλίο του «Να ζεις, ν’ αγαπάς, να μαθαίνεις» μας δίνει 10 λέξεις οδηγό για να μας συντροφεύουν στο ταξίδι της ζωής μας.
ΑΚΟΥΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ για την ανεπιφύλακτη, την άνευ όρων αγάπη. Μας αρέσει πολύ να διαβεβαιώνουμε το αγαπημένο μας πρόσωπο ότι το αγαπάμε «άνευ όρων», αλλά σύντομα ανακαλύπτουμε ότι είναι δύσκολο να κρατήσουμε την υπόσχεσή μας.