Δεν θυμάμαι αν στο είπα ποτέ, αλλά δεν μεγάλωσαν όλα τα κοριτσάκια με το παραμύθι της Σταχτοπούτας.
Δεν θυμάμαι αν στο είπα ποτέ, αλλά δεν μεγάλωσαν όλα τα κοριτσάκια με το παραμύθι της Σταχτοπούτας.
Όταν ήσουν μικρός, θαρρούσες κι εσύ πως το βράδυ βγαίνουν τα φαντάσματα; Πώς υπήρχε κάτι τρομακτικό στο σκοτάδι, ικανό να σε απειλεί, να σε τρομοκρατήσει και να διαταράξει την ψυχική ηρεμία σου;
Δεν αρκούν 40 μέρες να καθαρίσει μια ψυχή. Η κάθαρση γίνεται κάθε μέρα, κάθε ώρα και στιγμή. Κι αντί για σαπούνι και νερό, πλένεται με το καλό.
Από τη στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι τη στιγμή που πεθαίνουμε, ο μόνος άνθρωπος που έχουμε και θα έχουμε κοντά μας, είναι ο εαυτός μας. Όλοι οι άλλοι έρχονται και παρέρχονται κάποια στιγμή, ακόμα και οι πιο οικείοι κι όχι απαραίτητα από δική τους ή δική μας επιλογή.
Η ζωή μας θα μπορούσε εύκολα να παρομοιαστεί με ένα βιβλίο. Ένα βιβλίο που γράφεται κυρίως από μας μέσα απ’ τις επιλογές που κάνουμε, αλλά και τη μοίρα που με τις ανατροπές της, τους ανθρώπους και τις καταστάσεις που στέλνει στο δρόμο μας βοηθάει να προσθέσουμε τις τελευταίες λέξεις στο κείμενό μας. Κάθε σελίδα του βιβλίου μας είναι διαφορετική. Όλες όμως σαν κοινή συνιστώσα έχουν το γεγονός ότι συνδέονται μέσω των συναισθημάτων μας.
Υπάρχουν πολλά αξιώματα. Κάποια εκ πείρας αυταπόδεικτα, κάποια άλλα πιο φθαρτά. Τα πρώτα σε θυμώνουν, γιατί είναι η φύση τους αυταρχική κι απαιτούν να τα δεχτείς, χωρίς πολλά πάρε-δώσε. Τ’ άλλα, ευτυχώς, τα στήνεις στον τοίχο και τα σημαδεύεις με την επιμονή σου.
Κι αν ήσουν μνήμη, θα επέλεγα να σε κρατήσω μέσα στην καρδιά μου για πάντα. Τώρα πια είναι το μόνο μέρος όπου μπορώ να σε βρω, να σε συναντήσω.
© 2024 Σχεσεις και Συναισθηματα
Θέμα εμφάνισης από τον Anders Noren — Πάνω ↑