Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΕΙΧΕ ΦΥΓΕΙ από νωρίς το πρωί και τα είχε αφήσει στη Μαρίνα, μια νέα δεκαοχτώ χρόνων, την οποία έπαιρνε κάποιες φορές για λίγες ώρες προκειμένου να τα προσέχει με αντάλλαγμα μερικά νομίσματα.
ΠερισσότεραΕτικέτα: παιδιά (Σελίδα 1 από 3)
Αγαπημένε γονέα, γνωρίζω τους καθημερινούς σου αγώνες για την επιβίωση της οικογένειας, το καθημερινό σου τρέξιμο, τις έγνοιες σου για τα παιδιά σου, τα φροντιστήριά τους, τα προβλήματά τους. Σήμερα θα ήθελα να σου υπενθυμίσω κάτι πολύ σημαντικό ώστε να σε βοηθήσω να αντεπεξέρχεσαι πιο γαλήνια στην καθημερινότητα σου.
ΠερισσότεραΤην εκτίμηση ότι η παιδεία χρειάζεται «να μάθει στους νέους προσαρμογή και ευελιξία» σε μια εποχή που οι αλλαγές είναι ραγδαίες, διατύπωσε η πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου των Δελφών, Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, κατά την ομιλία της στην επίσημη τελετή έναρξης του 4ου Οικονομικού Φόρουμ.
ΠερισσότεραΌταν τα γεράματα χτυπάνε την πόρτα… οι άνθρωποι γίνονται βάρος στους νεότερους, έτσι τουλάχιστον πιστεύουν… Και έτσι το βλέπουν κάποιοι. Ξεχνάνε, όμως, ότι τα γεράματα δεν είναι αρρώστια, κάποια στιγμή όλοι θα φτάσουν εκεί…
ΠερισσότεραΌχι, δεν χρειάζεται να είσαι εύπορος για να αφήνεις το παιδί σου να ξοδεύει αλόγιστα το χρήμα. Όχι, αυτό δεν είναι φαινόμενο των πλουσίων.
Δώρα, δώρα, δώρα… Κι αυτό που αναρωτιέμαι συνεχώς, είναι τι κερδίζει ένα παιδί από όλο αυτό. Ποιος ο λόγος που τους χαρίζουμε ένα σωρό άχρηστα αντικείμενα;
Οι σχέσεις απαιτούν καθημερινές αποφάσεις και αυτό με τη σειρά του δημιουργεί προϋποθέσεις για να δημιουργηθούν τυχόν λάθη. Όσο πιο σύνθετη είναι η σχέση, τόσο πιο πολλές οι πιθανότητες για λάθη. Αυτό συμβαίνει στην περίπτωση εφήβων – γονέων, όπου πολλές φορές οι γονείς μπορεί να λαμβάνουν λανθασμένες αποφάσεις, οι οποίες οδηγούν σε λάθη, παραβίαση ψυχολογικών ορίων και σε έλλειψη ψυχικής ανθεκτικότητας.
Από τη στιγμή που γεννιόμαστε ως τη στιγμή που πεθαίνουμε, οι γονείς μας είναι δυο πέτρες περασμένες στο λαιμό μας. Από εμάς εξαρτάται, το αν οι πέτρες αυτές θα είναι δυο βράχοι που θα μας κρατούν σκυμμένους και αδύναμους να υψώσουμε το ανάστημά μας και να διεκδικήσουμε τη ζωή μας, ή δυο μικρές πολύτιμες πέτρες φορεμένες στο λαιμό μας σαν κόσμημα. Γιατί αυτή, είναι η μόνη επιλογή μας.
Για να μάθω να εκτιμώ τον εαυτό μου δε φτάνει μόνο να αισθανθώ πως κάποιος τρίτος με εκτιμά. Πρέπει, επιπλέον, αυτός ο τρίτος να αισθάνεται ότι αξίζει ο ίδιος, και να τον θεωρώ κι εγώ αξιόλογο. Τι να την κάνω την εκτίμηση κάποιου που δεν αξίζει ή δεν αισθάνεται ο ίδιος πως αξίζει;