Ζώντας σε μια πόλη, κοιμάσαι και ξυπνάς παρέα με δέκα ενοίκους στην πολυκατοικία, στριμώχνεσαι στο μετρό και κολλάς στην κίνηση, πας στη δουλειά, στο πανεπιστήμιο, σε επαγγελματικά meeting και καθημερινά συγχρωτίζεσαι με μια ντουζίνα ατόμων χάρη στην απελευθέρωση της επικοινωνίας και τη βελτιωμένη τεχνολογία (facebook, twitter, κ.α.).
Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι δεν απέρριψε ή δεν απορρίφθηκε αλλά και κανείς δεν μπορεί να δηλώσει άτρωτος μπροστά στον πόνο ότι εκδιώχθηκε, στο φόβο ότι θα μείνει μόνος ή ότι δεν θα βρει ποτέ τον άνθρωπο της ζωής του. Η αναζήτηση του έρωτα και της αγάπης αλλά κι ο φόβος της απόρριψης ή της μοναξιάς περπατούν χέρι-χέρι στις ζωές των ανθρώπων.
«Η φτωχή αυτοεκτίμηση και μια υποανεπτυγμένη αίσθηση αυτοαξίας, αρεστότητας και ελκυστικότητας εμποδίζουν το μοναχικό άτομο να διακινδυνεύσει να κάνει νέες γνωριμίες και σχέσεις» λέει ο νευρολόγος-ψυχίατρος Δρ Νίκος Ε. Δέγλερης, διδάσκων Ψυχοθεραπείας στο Πανεπιστήμιο ParisV, στη Γαλλία.
Δεν μένουνε μόνοι τους οι άνθρωποι επειδή είναι αδύναμοι. Μένουνε μόνοι τους επειδή είναι δυνατοί. Επειδή δεν κουμπώνουν εύκολα σε όλες τις αγκαλιές. Δεν κάνουνε εκπτώσεις στα συναισθήματα τους.
Τα αισθήματα της ανασφάλειας μας, της αδυναμίας μας και της μοναξιάς μας, δημιουργούν μια αίσθηση κενού μέσα μας που είναι σαν μια τρύπα που πρέπει να γεμίσει.
Υπάρχει κάτι που πρέπει να κατανοηθεί σε βάθος. Κάτι πολύ σημαντικό! Η αγάπη φέρνει πάντα μοναχικότητα και η μοναχικότητα φέρνει πάντα αγάπη. Ποτέ δεν πάνε χώρια!
‘’ Μη πανικοβάλλεσαι με τη λέξη ‘χωρισμός’ ή ‘μοναξιά’. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Τίποτα δεν είναι για πάντα’’.
Το αίσθημα της μοναξιάς βασίζεται σε παράγοντες όπως η έλλειψη εμπιστοσύνης στους ανθρώπους γύρω μας, το αίσθημα της ανασφάλειας και της ανικανότητας ν’ αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της ζωής, στην ιδέα ότι δεν είμαστε αγαπητοί, και γενικά ότι δεν υπάρχει πραγματική αγάπη σ’ αυτό τον κόσμο. Όλα αυτά τα συναισθήματα τονίζονται ακόμη περισσότερο από τους ακόλουθους παράγοντες που είναι συνυφασμένοι με τον σύγχρονο πολιτισμό μας:
