«Να γελάς πιο πλούσια από όλους τους ευτυχισμένους. Να κλαις πιο αληθινά από όλους τους λυπημένους. Και να αγαπάς. Να αγαπάς όπως πρέπει να αγαπηθούν μια μέρα όλοι οι άνθρωποι» – Μενέλαος Λουντέμης

«Να γελάς πιο πλούσια από όλους τους ευτυχισμένους. Να κλαις πιο αληθινά από όλους τους λυπημένους. Και να αγαπάς. Να αγαπάς όπως πρέπει να αγαπηθούν μια μέρα όλοι οι άνθρωποι» – Μενέλαος Λουντέμης
Σε μια φάση ενδοσκόπησης και έντονης αυτοκριτικής μου ήρθε στο μυαλό, φίλε μου, η έννοια του αυτεξούσιου. Δεν ξέρω αν το γνωρίζεις αλλά αποτελεί ανθρώπινη ιδιότητα, δοθείσα εκ του Δημιουργού.
Η ζωή τεστάρει τους ανθρώπους κάθε μέρα. Και για λόγους που δεν γνωρίζουμε, ο καθένας περνάει μια διαφορετική δοκιμασία. Κάποιοι παλεύουν με δύσκολους υπολογισμούς κι άλλοι αντιμετωπίζουν απλά μαθηματικά. Έτσι ή αλλιώς, όλοι πρέπει να ασχοληθούμε με αυτό που μας έτυχε.
Λες ότι τα έχεις κάνει χάλια. Σου φταίει η ζωή σου έτσι όπως την έκανες, σου φταίνε οι επιλογές σου, σου φταίει η αδυναμία σου να αντιμετωπίσεις πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις.
Καθώς ο καιρός περνά, καθένας από εμάς ξεφεύγει από τον κόσμο μας και ταξιδεύει σε κόσμους μοναδικούς…
Οι ανθρώπινες σχέσεις φθείρονται…! Ζούμε σε μία εποχή που τα πάντα φιλτράρονται, ελέγχονται, και τελικά στιβάζονται σε ατελείωτες σκέψεις!
Η ζωή είναι ένα υπέροχο παιχνίδι, που σου μαθαίνει να είσαι σωστός παίκτης. Όταν βαλτώνεις σε καταστάσεις και σε πιέζουν συμπεριφορές, νιώθεις πως όλα έχουν τελειώσει και είσαι αδύναμος να κάνεις οτιδήποτε για να ανακάμψεις. Νιώθεις πως δεν έχεις άλλες κινήσεις.
Όταν είμαστε νέοι επικεντρωνόμαστε στην καλή ακαδημαϊκή απόδοση, στους καλούς βαθμούς και στις εξετάσεις. Στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο, η μάθηση είναι προσανατολισμένη προς τις ακαδημαϊκές γνώσεις αλλά τι γίνεται με τις πτυχές της αυτοβελτίωσης και της προσωπικής εξέλιξης που παίζουν ισότιμο ρόλο στη ζωή των ανθρώπων;
Πόσες φορές έχεις αναβάλλει ραντεβού με φίλους; Πόσες άλλες, έχεις αναβάλλει δραστηριότητες ή επισκέψεις σε συγγενικά ή φιλικά πρόσωπα; Πόσες φορές έχεις ψιθυρίσει από μέσα σου «μακάρι να μην κρατήσει πολύ αυτή η οικογενειακή μάζωξη!»
Το ποτήρι μπορεί να είναι ίδιο για όλους. Το πώς το βλέπεις εσύ όμως είναι καθαρά θέμα αντίληψης και επιλογής.
Αγαπημένε μου άνθρωπε, πόσο καλά τα καταφέρνεις. Σε παρακολουθώ κρυμμένη, από μακριά, θέλω να γνωρίζω κάθε σου κίνηση πια. Και βλέπω πόσο προχωράς.
© 2025 Σχεσεις και Συναισθηματα
Θέμα εμφάνισης από τον Anders Noren — Πάνω ↑