Οι σχέσεις απαιτούν καθημερινές αποφάσεις και αυτό με τη σειρά του δημιουργεί προϋποθέσεις για να δημιουργηθούν τυχόν λάθη. Όσο πιο σύνθετη είναι η σχέση, τόσο πιο πολλές οι πιθανότητες για λάθη. Αυτό συμβαίνει στην περίπτωση εφήβων – γονέων, όπου πολλές φορές οι γονείς μπορεί να λαμβάνουν λανθασμένες αποφάσεις, οι οποίες οδηγούν σε λάθη, παραβίαση ψυχολογικών ορίων και σε έλλειψη ψυχικής ανθεκτικότητας.
Από τη στιγμή που γεννιόμαστε ως τη στιγμή που πεθαίνουμε, οι γονείς μας είναι δυο πέτρες περασμένες στο λαιμό μας. Από εμάς εξαρτάται, το αν οι πέτρες αυτές θα είναι δυο βράχοι που θα μας κρατούν σκυμμένους και αδύναμους να υψώσουμε το ανάστημά μας και να διεκδικήσουμε τη ζωή μας, ή δυο μικρές πολύτιμες πέτρες φορεμένες στο λαιμό μας σαν κόσμημα. Γιατί αυτή, είναι η μόνη επιλογή μας.
Για να μάθω να εκτιμώ τον εαυτό μου δε φτάνει μόνο να αισθανθώ πως κάποιος τρίτος με εκτιμά. Πρέπει, επιπλέον, αυτός ο τρίτος να αισθάνεται ότι αξίζει ο ίδιος, και να τον θεωρώ κι εγώ αξιόλογο. Τι να την κάνω την εκτίμηση κάποιου που δεν αξίζει ή δεν αισθάνεται ο ίδιος πως αξίζει;
Η παιδική κακοποίηση αποτελεί ένα ζήτημα, οι συνέπειες του οποίου έχουν διάρκεια και επηρεάζουν και τη μετέπειτα ζωή του παιδιού, μετατρέποντάς το σε έναν ενήλικα που αντιμετωπίζει δυσκολίες σε διάφορες σημαντικές πτυχές της ζωής του.
Σε όλες τις ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες, φθάνουμε σε ένα κομβικό σημείο: στη σχέση των θεραπευομένων με τους γονείς τους. Είναι η στιγμή της διεργασίας που υπαρξιακές διαδρομές, σκέψεις, συναισθήματα, ψυχικές δυσκολίες και εμπειρίες συνδέονται σε μία φανερή πλέον πορεία.
Το πρόβλημα με τις τοξικές οικογένειες είναι ότι καταλήγουν να φορτώνουν όλες τους τις ανασφάλειες στα παιδιά, καθιστώντας τα ανίκανα να δουν την αξία τους αργότερα.
Πολλές φορές αναφέρεται ότι οι γονείς πρέπει να τηρούν μια κοινή στάση στα θέματα που αφορούν το παιδί. Με τον τρόπο αυτό, εκείνο θα λάβει ένα σαφές και ξεκάθαρο μήνυμα του τι περιμένουν οι γονείς να κάνει. Από την άλλη μεριά, το παιδί, που σταδιακά εξελίσσεται σε έφηβο, οργανώνει πιο εύκολα τη ζωή του όταν οι γονείς του τηρούν μια συνεπή και σταθερή στάση.
Συμβαίνει συχνά. Είτε συνδέουμε το αίτιο με το αποτέλεσμα, το σύμπτωμα με την π(λ)ηγή, είτε εθελοτυφλούμε. Όταν το στόμα σιωπά, αν και υποφέρει, μιλάει το σώμα.
