Ρωτάς γιατί δεν μπορείς. Μπορείς, αλλά δεν θέλεις.
Ρωτάς γιατί σε πατάνε. Γιατί τους αφήνεις.

Ρωτάς γιατί δεν μπορείς. Μπορείς, αλλά δεν θέλεις.
Ρωτάς γιατί σε πατάνε. Γιατί τους αφήνεις.
Πολύχρωμα λαμπάκια, Άγιοι Βασίληδες που σκαρφαλώνουν, στεφάνια-υπερπαραγωγές, γιρλάντες φούξια, φωτισμένοι τάρανδοι… Ό,τι μπορείς να φανταστείς συναντάς αυτόν τον καιρό στα μπαλκόνια των σπιτιών.
Έγιναν οι ζωές μας εμμονικές και φταίμε εμείς γι’ αυτό. Με ένα “hi” φλερτάρουμε, με ένα κλεμμένο απόφθεγμα αγαπάμε και με ένα διαβάστηκε που δεν απαντήθηκε ποτέ ξε-φλερτάρουμε και ξε-αγαπάμε, αγενέστατοι, εγωιστές και κομπλεξικοί. «Το είδα και έκανα τρεις ώρες να απαντήσω για να μάθει», και τι ακριβώς την έμαθες ρε φίλε; Να χάσει την πίστη της στον έρωτα και στην τελική στους ανθρώπους; Συγχαρητήρια, είσαι «τεράστιος».
Ναι, αυτό θέλω. Να αναμένω απ’ τους ανθρώπους το καλό μονάχα. Να κοιτάζω μέσα στα μάτια τους και να αναμένω την αλήθεια. Θέλω να παραμείνω άνθρωπος και να βοηθώ τον συνάνθρωπό μου.
Μπούγιο οι άνθρωποι γύρω μου. Άλλοι έρχονται, άλλοι φεύγουν, άλλοι παραμένουν ακούνητοι πλάι μου μέχρι που έρχεται η στιγμή που κάποιον έχεις ανάγκη, κάποιος θέλεις να σε στηρίξει όταν νιώθεις down, όταν η ψυχολογία σου για τον οποιοδήποτε λόγο είναι χάλια και κάπου θέλεις να στηριχτείς και απλά να παραμείνει δίπλα σου ένας από όλους αυτούς που στα ωραία και στο χαβαλέ είναι εκεί και να σου πει απλά δυο κουβέντες.
Η ζωή τεστάρει τους ανθρώπους κάθε μέρα. Και για λόγους που δεν γνωρίζουμε, ο καθένας περνάει μια διαφορετική δοκιμασία. Κάποιοι παλεύουν με δύσκολους υπολογισμούς κι άλλοι αντιμετωπίζουν απλά μαθηματικά. Έτσι ή αλλιώς, όλοι πρέπει να ασχοληθούμε με αυτό που μας έτυχε.
Λες ότι τα έχεις κάνει χάλια. Σου φταίει η ζωή σου έτσι όπως την έκανες, σου φταίνε οι επιλογές σου, σου φταίει η αδυναμία σου να αντιμετωπίσεις πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις.
Σε θυμήθηκε. Κι ήταν νύχτα. Σαν όνειρο, ή μήπως σαν εφιάλτης, εμφανίστηκε από το πουθενά κι εσύ μηδένισες το κοντέρ, έχασες προσανατολισμούς, έσπασες πυξίδες.
Εγωισμέ μου, έχω κάτι να σου πω. Δεν θέλω να σε αφήνω να με ελέγχεις. Προσπαθώ να σου επιβληθώ διότι δε θέλω να με αφήνεις να με ανυψώνω και να με τιμώ για πράγματα που δεν έχω και για αυτά που δεν είμαι. Διότι οφείλω να διαχωρίσω την αυτοεκτίμηση και την αξιοπρέπεια από εσένα. Διότι θέλω να με αγαπώ, όχι να με εξιδανικεύω, θέλω να με τιμώ και όχι να με θεωρώ κάτι σημαντικότερο από αυτό που είμαι.
Η ζωή είναι ένα υπέροχο παιχνίδι, που σου μαθαίνει να είσαι σωστός παίκτης. Όταν βαλτώνεις σε καταστάσεις και σε πιέζουν συμπεριφορές, νιώθεις πως όλα έχουν τελειώσει και είσαι αδύναμος να κάνεις οτιδήποτε για να ανακάμψεις. Νιώθεις πως δεν έχεις άλλες κινήσεις.
© 2025 Σχεσεις και Συναισθηματα
Θέμα εμφάνισης από τον Anders Noren — Πάνω ↑