Πόσες φορές σου έχει πει κάποιος πως όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο; Πόσες φορές έχεις ακούσει πως ανεξάρτητα από το πόσο έχεις στεναχωρηθεί ή πληγωθεί, υπάρχει πάντα κάτι καλό σε αυτό;

Πόσες φορές σου έχει πει κάποιος πως όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο; Πόσες φορές έχεις ακούσει πως ανεξάρτητα από το πόσο έχεις στεναχωρηθεί ή πληγωθεί, υπάρχει πάντα κάτι καλό σε αυτό;
Η φυσική μας παρουσία, η φυσική μας κατάσταση, το σώμα μας είναι έρμαιο. Ακούγεται βαρύ, όμως αυτή είναι η πραγματικότητα. Το ευχάριστο σε αυτήν την πραγματικότητα είναι ότι είναι έρμαιο του ίδιου μας του εαυτού. Γιατί προσαρμόζεται και αποτελεί αντικείμενο και αποτέλεσμα όχι μόνο των πράξεων και των ενεργειών μας αλλά κυρίως των σκέψεων, των διαθέσεων, των αποφάσεων, ακόμα και της φαντασίας μας!
Η ζωή έκτος από ωραίο ταξίδι, είναι και ένας αδιάκοπος αγώνας. Αγώνας με μάχες. Με νίκες πανηγυρικές και ήττες καταστροφικές. Τις μεγαλύτερες μάχες, όμως, τις δώσαμε με τον εαυτό μας. Συνήθως δεν τις έμαθε κανείς. Τις πνίξαμε μέσα μας, δεν μιλήσαμε για αυτές ποτέ και πουθενά, ειδικά όταν νιώσαμε νικημένοι και προδομένοι από τον εαυτό μας πρώτα.
Όταν σου λένε, ότι δεν μπορείς να πετάξεις, να ανοίγεις τα φτερά σου και να πετάς όσο πιο ψηλά μπορείς!!
Όλα έχουν αρχή και τέλος, ακόμα και οι αρετές. Τίποτα δεν είναι ανεξάντλητο, όταν δεν έχει τη θέση που του πρέπει, όταν δεν εκτιμάται αρκετά.
Διεκδίκησε τον σεβασμό από τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι. Τους φίλους, την οικογένεια, τους συναδέλφους. Τον υπάλληλο στο ταμείο που γνωρίζει σιωπηλά τις προτιμήσεις σου στη τροφή που καταναλώνεις και ας ντρέπεται να σου δείξει την αγάπη του με πιο εγκάρδιο τρόπο. Μα σου χαμογελά γιατί σε βλέπει συχνά και δεν σε λογαριάζει σαν μια πλαστική κάρτα πληρωμών. Τον άνθρωπο στο περίπτερο που παίρνεις τα τσιγάρα σου, τα εισιτήρια και ανταλλάζεις τα κέρματα σου με μια μυστικιστική σχεδόν ρουτίνα.
Να έχουν οι επιλογές σου το δικό σου αποτύπωμα. Να έχει ο δρόμος που περπατάς τα δικά σου βήματα…
Περίμενα πολλά χρόνια μέχρι να έρθει η στιγμή που θα κρατάω στην αγκαλιά μου από τη μια τον σύντροφο της ζωής μου κι από την άλλη την κόρη μου. Χρόνια που έδινα, κι έδινα, κι έδινα και το μόνο που έπαιρνα πίσω ήταν αναπάντητα μηνύματα, φρούδες υποσχέσεις και άνθρωποι κενοί και ψεύτικοι.
Απόψε αγαπημένο μου πλάσμα σε σκέφτομαι έντονα, όχι γιατί έχω καιρό να σου γράψω, αλλά επειδή νιώθω πως έχεις ανάγκη να ξεσκάσεις. Ήθελα να σου μιλήσω για τη γαλήνη της ψυχής σου, που όλο και πιο μακριά της στέκεσαι. Για πράγματα που ασυνείδητα αποφεύγεις να κάνεις, χωρίς στην πραγματικότητα να υπάρχει λόγος.
Μην υποτιμάς τους ανθρώπους που σωπαίνουν αγάπη μου. Δεν είναι ότι δεν μπορούν να αντιμιλήσουν. Να σε βάλουν στη θέση σου. Να σε πληγώσουν. Να σου μιλήσουν με άσχημα λόγια. Να σε υποτιμήσουν. Να σε κρίνουν. Να σε κατηγορήσουν, όπως ο κάθε ένας μπορεί να θεωρεί. Απλά επιλέγουν τη σιωπή. Γιατί η σιωπή είναι η δύναμή τους.
© 2025 Σχεσεις και Συναισθηματα
Θέμα εμφάνισης από τον Anders Noren — Πάνω ↑