Συμβιβάζεσαι με λίγα και ελπίζεις στα πολλά. Κάνεις πίσω για τους τύπους και κλειδώνεσαι. Λες ευχαριστώ για τα απολύτως αυτονόητα.
Category: Σκέψεις (page 2 of 18)
Λοιπόν, δεν ξέρω αν έχετε ακούσει αυτό που λένε πως η ζωή έχει την τάση να επιστρέφει συμπεριφορές και πως καλό θα ήταν να μην κρατάμε κακία μέσα μας διότι όλα είναι θέμα χρόνου και αργά ή γρήγορα θα δικαιωθούμε σε περίπτωση που κάτι μας πόνεσε, που κάτι δεν πήγε καλά, ενώ εμείς δεν φταίγαμε.
Από τη στιγμή που γεννιόμαστε ως τη στιγμή που πεθαίνουμε, οι γονείς μας είναι δυο πέτρες περασμένες στο λαιμό μας. Από εμάς εξαρτάται, το αν οι πέτρες αυτές θα είναι δυο βράχοι που θα μας κρατούν σκυμμένους και αδύναμους να υψώσουμε το ανάστημά μας και να διεκδικήσουμε τη ζωή μας, ή δυο μικρές πολύτιμες πέτρες φορεμένες στο λαιμό μας σαν κόσμημα. Γιατί αυτή, είναι η μόνη επιλογή μας.
Μάθε να λες «ευχαριστώ» για όλα όσα έχεις. Η ζωή, δεν έχει δεδομένα. Να μετράς τις ευλογίες σου. Καθημερινά. Να είσαι ευγνώμων για τα μικρά γιατί, δια μέσω τους, φτάνεις στα μεγάλα.
Ο φόβος. Συναίσθημα που βιώνεις για κάθε ενδεχόμενο κίνδυνο ή απειλή. Συναίσθημα που φυτρώνει μέσα σου από την πρώτη στιγμή που αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο γύρω σου.
Η πραότητα που αναφέρει ο Ιησούς είναι μια εξόχως ελκυστική ιδιότητα. Όπως και η έκφραση «οι πτωχοί τω πνεύματι» σημαίνει απουσία εγωκεντρισμού, δηλαδή το αντίθετο της προσωπικότητας εκείνης που επιβάλλει την κυριαρχία της σε όλους και σε όλα.
“Να εκτιμάς αυτούς που δεν κάλεσες και ήρθαν. Που έδιωξες αλλά έμειναν!” διάβασα κάπου κι είναι η μεγαλύτερη αλήθεια..
Η αποδοχή των άλλων: μια τρυφερή κουβέντα, ένα μπράβο από καρδιάς, μια ζεστή αγκαλιά που μας μαλακώνει, μας ησυχάζει, μας ενθαρρύνει. Πότε όμως αυτή η αποδοχή γίνεται τροχοπέδη;
Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη των ανθρώπων είναι η ατολμία και η δειλία τους στο να εκφράσουν αυτό που πραγματικά αισθάνονται.
