Κι αν ήσουν μνήμη, θα επέλεγα να σε κρατήσω μέσα στην καρδιά μου για πάντα. Τώρα πια είναι το μόνο μέρος όπου μπορώ να σε βρω, να σε συναντήσω.
Category: Σκέψεις (page 2 of 12)
Φταίει το ζαβό το ριζικό μας, έγραψε κάποτε ο Βάρναλης. Για να το απογειώσει κάποιους στίχους παρακάτω, δηλώνοντας ότι φταίει το κεφάλι το κακό μας.
Να λάμπεις δια της απουσίας σου από όλα όσα σε μειώνουν και σε φθείρουν. Να ξεμακραίνεις από ότι σε αλλοιώνει και σε καταστρέφει ως προσωπικότητα.
Πού να εξηγώ ποιος κατά βάθος είμαι εγώ, σε ένα κόσμο αδιάφορο και βουβό. Τι θησαυρούς κρύβω στα υπόγεια της ψυχής μου. Ποιες σκέψεις βασανίζουν τα άδυτα του μυαλού μου και ποιοι φόβοι φωλιάζουν στα έγκατα της ύπαρξής μου. Με πόσα κύματα έχω παλέψει μέχρι να φτάσει η ύπαρξη μου στην στεριά. Πόσοι ωκεανοί έχουν καταπιεί την ψυχή μου μέχρι να βρω μία ακτή να απλώσω το κορμί μου.
Ο χρόνος μπορεί να γιατρέψει τα πάντα, κάθε είδους ανοιχτή πληγή, κάθε είδους δυσάρεστη ανάμνηση που μπορεί να τριγυρνάει στο μυαλό και πεισματικά να μένει ζωντανή, χωρίς να θέλει να σβήσει.
Όταν ήμουν μικρός μου έλεγες ότι τα παραμύθια πρέπει να έχουν δράκους για να κατανοούμε την έννοια του happy end.
Έχεις συναντήσει ανθρώπους που έλεγαν όλα τα σωστά πράγματα, αλλά όταν βρισκόσουν μαζί τους κάτι δε σου πήγαινε καλά;
Ξέρω έχω γίνει πολύ παράξενη τελευταία. Μη μου θυμώνεις και μη μου ζητάς να σου εξηγήσω. Δεν φταις εσύ.
Μεγαλώνω και δεν έχω χρόνο για χάσιμο, μεγαλώνω και δεν έχω καμία όρεξη να σε κάνω να με συμπαθήσεις ούτε και να είσαι μαζί μου με το στανιό.
